Onbinlerce Afrikalı futbolsever… Ya da eğlenmeyi seven ya da tek eğlencesi futbol olan insanlar, nasıl tarif ederseniz edin. Ellerinde geleneksel bir müzik aleti, vuvuzela. Ve ülkelerine Dünya Kupası gelmiş, delice eğleniyorlar. Hani, şu Türkiye'ye henüz uğramayan dünyanın en önemli futbol olayı... Ve onlar bu güzel olayın içinde, 'bizleri deli eden' o ses ile, vuvuzelayla eğleniyorlar. Ama, bizleri deli etmek için değil, sadece eğleniyorlar …
Vuvuzelayla ilgili karar çoktan verildi bile; Bir topluluğun eğlencesine yasaklansın denilerek kesin bir çözüm! sunuldu ve bu hep bir ağızdan tekrar edildi. Sırf bizler evimizde oturup Dünya Kupası’nı zevkle izleyelim diye onlar istemedikleri gibi eğlensin denildi.
Kendimizden olmayanı anlayamama, anlamaya çaba göstermemenin futbola bir kez daha tezahür ettiğine şahit oluyoruz. Hoşlanmadığımız bir sesin anında yasaklanmasını isteyebiliyoruz; o, nefret ettiğimiz geleneksel çalgının, binlerce insanın eğlence aracı olduğunu unutarak.
Televizyonda rastlarsanız ya da internette bulup izlerseniz onların nasıl sahici bir şekilde eğlendiklerini görebilirsiniz: Güney Afrikalıların topraklarına bir şenlik gelmiş ve istedikleri gibi eğleniyorlar. Bu eğlence başkalarını rahatsız etmeden mi yapılmalı? Bu cümle ‘normal’ hayatta kurulabilir ama burada değil, çünkü şimdi bir şenlik var. Bir dünya şenliği… Hem de normal hayattaki sınırların, eşitsizliklerin kalktığı bir alanda...
Ben de herkes gibi televizyonda maçları izlerken vuvuzeladan fazlasıyla rahatsız oluyorum ama bütün rahatsızlığıma rağmen bu 'vuvuzulüm' yasaklansın deme hakkını kendimde göremiyorum. Bu faşizan yaklaşımın normale bürünmüş halini Güney Afrikalılara yapılmış bir haksızlık olarak görüyorum.
Nasıl her zaman güçlü Avrupa takımlarına karşı görece daha zayıf takımları, Afrika ülkelerini ya da tarihsel süreç ve başka başka sebeplerle Güney Amerika takımlarını tutuyorsam, vuvuzela yasaklansın zihniyetine de aynı sebeple karşı çıkıyorum.
Futbolu sevmek kanımca böyle bir şey. Güney Afrika’da, futbolla bir ay eğlenecek insanların zevkine ortak olmak. Onların haklı eğlencesini kendi vuvuzelasız Dünya Kupası zevkimize tercih etmek. Kulüp, ülke, bayrak, konfor sevmek değil, futbolu sevmek… Çünkü futbol, birçok şeyin yanında aynı zamanda tahammül etmek ve karşındakinin eğelencesine ortak olmasan bile saygı duymaktır. Ben de futbolu sevdiğim için vuvuzela yasaklansın zihniyetine karşı çıkıyorum. Rahatsız olsam bile…
Neyse ki, FIFA Başkanı Sepp Blater'in açıklaması da bu yönde: ''Bu Afrika kültürünün bir parçası ve şu an Afrika’dayız, onların bu kültürü yaşatmalarına izin vermeliyiz.”
Ve bir soru: Dünyanın çoğunluğunun çok umurunda olmayan bir ülkenin, çok umurunda olunmayan insanlarının, büyük dünya ülkelerini ve Afrika’dan bihaber insanlarını rahatsız etme fikri bile yeterince eğlenceli değil mi?
- Etiketler :
- Haberler
