Son yıllarda yapılan araştırmalar, hem erkek hem de kadın sağlığında testosteronun düşündüğümüzden daha büyük bir rol oynadığını ortaya koyuyor.
1935 yılında boğa testislerinden izole edilerek tanımlanan testosteron, erkeklerde esas olarak testislerde üretiliyor. Sperm üretimi ve cinsel istekte oldukça etkili olan bu hormon, yalnızca üreme ile sınırlı değil; kas ve kemik kütlesi, yağ dağılımı ve kırmızı kan hücresi üretimi gibi birçok önemli işlevi de etkiliyor.
Testosteron seviyeleri, genellikle erkeklerin 20’li yaşlarının başında zirveye ulaşır ve 30 yaşına kadar sabit kalır. Bu yaştan sonra ise her yıl ortalama yüzde 1 oranında azalma görülür. Ancak bu azalma, çoğu sağlıklı erkekte fark edilecek düzeyde değildir.
Bazı çalışmalar düşük testosteronun nadir olduğunu öne sürerken, son araştırmalar erkeklerin yaklaşık yüzde 25'inde bu durumun görülebileceğini savunuyor.
DİYABET ÜZERİNDEKİ ETKİSİ
2021 yılında yayımlanan büyük çaplı T4DM adlı klinik çalışma, testosteron seviyelerinin artırılmasının diyabet kontrolünü iyileştirdiğini gösterdi.
Uzmanlar, testosteron eksikliği teşhislerinin artmasında birden fazla etkenin rol oynadığını belirtiyor. Bunlar arasında yaşam tarzı, obezite, beslenme, stres ve hareketsizlik gibi faktörler yer alıyor.
Dr. Jeff Foster, düşük testosteron belirtilerinin yaşlanma belirtileriyle karıştırılabildiğini ifade ediyor. Uzman isme göre; sürekli yorgunluk, kafeinli içeceklere bağımlılık, öfke, motivasyon kaybı, cinsel istekte azalma ve hafif erektil disfonksiyon gibi semptomlar, düşük testosteron anlamına gelebiliyor.
Seviye daha da düştüğünde ise kas kütlesinde azalma, yağlanmada artış, hafıza sorunları, anksiyete, cinsel işlev bozuklukları ve ciltte değişimler görülebiliyor. Uyku düzeninde bozulmalar, gece terlemeleri ve ani sıcak basmaları da belirtiler arasında sayılıyor.
2023 yılında yayımlanan büyük bir çalışma, kalp hastalığı geçirmiş ya da kalp krizi öyküsü olan erkeklerde testosteron tedavisinin güvenli olduğunu ve kalp hastalığı riskini artırmadığını ortaya koymuştu. Testosteron tedavisinin prostat kanseri riskini artırmadığı, hatta bazı durumlarda azaltabileceği de belirlendi.
