Sürekli güçlü görünme çabası ruh sağlığını nasıl tüketir? "İyi olmak zorunda değilsin"

“Bir şey yok.”
“İyiyim.”
“Ben hallederim.”

Bu cümleleri ne kadar sık kuruyorsunuz? Ya da daha doğru bir soruyla: Bu cümleleri gerçekten mi hissediyorsunuz, yoksa sadece iyi görünme mecburiyetiyle mi söylüyorsunuz?

Modern toplum, “güçlü” insanı över; “dirayetli”, “sarsılmaz”, “her şeye rağmen gülümseyen” figürleri alkışlar. Ama kimse sormaz: “Peki ya gerçekten iyi değilsek?”

İşte o zaman başlar asıl yalnızlık. Kendi içimizde “iyi olmalıyım” baskısıyla verdiğimiz sessiz bir savaş…

İYİ OLMA ZORUNLULUĞU NEREDEN GELİYOR?

Toplumun ve ailelerin “başarılı, güçlü, çözüm odaklı” birey beklentisi, çoğu zaman içsel dünyamızla çelişir. Özellikle çocuklukta duygularını ifade ettiğinde “abartıyorsun” ya da “ağlama, güçlü ol” tepkileriyle büyüyen bireyler, yetişkin olduklarında da kendi acılarına tanıklık edemez hâle gelir.

Bir süre sonra üzülmek, yorulmak, kırılmak bile bir zayıflık göstergesi gibi algılanır. Bu da bireyi “iyi görünme performansı”na mecbur bırakır.
Ama bu bir rol yapmaktan fazlasıdır: Bu, içsel duygusal gerçeği bastırmaktır.

BASTIRILAN DUYGULAR ZAMANLA NE OLUR?

Duygular bastırıldığında yok olmazlar. Aksine, bedene ve davranışlara sızarak başka biçimlerde geri dönerler:
Sürekli gerginlik ve huzursuzluk
Nedensiz öfke patlamaları
Ağlama nöbetleri
Baş ağrısı, mide sorunları gibi psikosomatik belirtiler
Uykusuzluk ya da aşırı uyuma
Anlam verilemeyen yorgunluk
Sosyal geri çekilme
Ve en önemlisi: kendini kendine bile anlatamama.
İyi Görünmeye Çalışırken Tükeniyoruz
Birçok insan “başkalarını üzmemek” ya da “onları dertleriyle meşgul etmemek” için acılarını içselleştirir. Sosyal medyada gülümseyen yüzler, dışarıda sosyal bir enerji, içerideyse sessizce büyüyen bir çöküş...
Kendi gerçekliğini ifade edememek, zamanla insanı yalnızlığa iter. Çünkü kimse gerçekten nasıl olduğunuzu bilmiyorsa, yardım da edemez.

PEKİ NE YAPMALI?

Kendinize dürüst olun. “İyiyim” demeden önce, gerçekten iyi misiniz diye kendinize sorun.

Duygularınıza alan açın. Üzüntü, öfke, hayal kırıklığı da duygudur. Bastırmak yerine tanıyın.
Yakın çevrenizle paylaşın. Destek istemek zayıflık değil, bağ kurmanın en sahici yoludur.
İyilik performansını bırakın. Sürekli güçlü görünmeye çalışmak yerine, kırılganlıkla temas kurun.

Gerekirse profesyonel destek alın. Duygusal yalnızlık, zamanla depresyona dönüşebilir. Bir uzmandan destek almak, bu döngüyü kırmak için en etkili adımdır.

KIRILGANLIK, ZAYIFLIK DEĞİLDİR

İnsan olmak; bazen güçlü olmak, bazen de durup “dayanamıyorum” diyebilmektir. Gerçek güç, duygularımızı bastırmakta değil, onları onurlandırmakta yatar.
İyi görünmek zorunda değilsiniz. Ama kendinize iyi gelmek zorundasınız.