Yaban hayvanları, evcil hayvan olarak, ABD’nin dört bir yanında –bahçede, garajda, oturma odasında, yatakta, bodrumda, banyoda– insan sahipleriyle bir arada yaşıyor. Üstelik bazılarına göre ülkede evde bakılan egzotik hayvan sayısı, hayvanat bahçelerinde bakılanlardan bile fazla.
Egzotik “evcil” hayvan ticareti sadece çok kâr getirmesiyle değil, aynı zamanda, hayvan hakları savunucuları ve yaban hayatı korumacıları tarafından yöneltilen eleştirilerle de öne çıkan bir sektör. Ancak konu, sadece siyah ve beyazdan ibaret değil. Ara tonlar da söz konusu. 'Vahşi Tutku' dosyası Nisan'da National Geographic Türkiye'de.
Floridalı at eğiticisi Leslie-Ann Rush, "Yaşamım tamamen hayvanlar üzerine kurulu" diyor. "Onları gece yalnız bıraktığım veya tatile gittiğim çok nadirdir." Rush kanguru ve lemurlarını bebeklikten itibaren büyütmüş.
Melanie Typaldos Garibaldi, ilk kapibarası karaciğer yetmezliğinden ölünce, Rous'u almış. Teksaslı Typaldos genelde esaret altında ölen dev kemirgenlere ilk olarak Venezuela'da yabanıl olanlarını gördüğünde vurulmuş.
Ohiolu veteriner Melanie Butera, Dillie'yi annesi onu reddettikten sonra evine almış. Dillie eskiden Butera'yla yatarmış, artık kendi odası var. Butera, "Prenses muamelesi görüyor" diyor.
Floridalı hayvan eğiticisi Pamela Rosaire Zoppe, Chance'i ona artık bakmayan hayvan sahiplerinden satın almış. Chance bugün Hollywood filmlerinde oynuyor. "Şempanzeler çok zeki oldukları için sıkılabiliyorlar," diyor.
Ohiolu John Matus, Boo Boo'yu henüz yavruyken anlık bir kararla almış ve geçtiğimiz yaz bir yaban hayatı koruma alanına vermiş. "Kendi türüyle olmaya ihtiyacı vardı," diyor. "Yoksa onunki çok yalnız bir yaşamdı."
Florida'da, 60 yılanla paylaştığı evinde bir Burma pitonu Albert Killian'a sarılıyor. Uygun panzehirin adını- ve en yakın hangi hastanede olduğunu- gösteren etiketler, zehirli evcil hayvanların yanına asılıyor.
