"İflah olmaz romantikler ve melankoli…"

YÜZYÜZEYKEN KONUŞURUZ’UN “AKUSTİK TRAVMA”SI

İlk çıktıkları günden beri beni Mabel Matiz kadar heyecanlandıran bir başka “yeni” soluk: Yüzyüzeyken Konuşuruz grubu. 2014’te yayınlanan ilk albümleri “Evdekilere Selam”ı dinler dinlemez heyecanlanmış, onları NTV’de Gece Gündüz’e konuk etmiştik. “Ateş Edecek misin” diye bir şarkı vardı o albümde. Şöyle diyorlardı “Yarın sabah geri gelmeyecek misin / Ben mi kalkayım yoksa çayı sen demleyecek misin?” Böyle naif böyle güzel mi anlatılır bir ayrılık? İşte demiştim bizi bu gençler geleceğe taşıyacak. Sonrasında her yaptıkları albümü/ şarkıyı takip ettim.

OZAN ÇOLAKOĞLU “ONLARA BAYILIYORUM” DEDİ

Müzikal olarak akustik tonlardan daha elektronik, indie rock sulara geçiş yaptılar yıllar içinde. Çok tatlı, çok özgün bir sound inşa ettiler. Hatta öyle ki Türk pop müziğin merkezindeki adam Ozan Çolakoğlu bile onlara bayıldığını itiraf edip, pop müziğin gidişatını iyi görmediğini, geleceğin onlarda olduğunu söyledi. Gerçi onlar bir gitarla da şarkılarını çalsalar ben onları yine dinlerim. Çünkü hayatın onların kaleminden nasıl şarkıya döküldüğünü görmek istiyorum. Grubun solisti Kaan Boşnak’ın yazıp söyledikleri beni heyecanlandırıyor.

YÜZDE YÜZ ORİJİNAL

Her zaman söylerim. Şarkı yazarken, film yaparken, roman yazarken en önemli şey sizin kimseyi taklit etmeden kendiniz olmanız, bin yıllık meseleleri kalbinizden geçirip kendiniz gibi anlatmanızdır. Sizi bu başarılı ve farklı yapar. Yüzyüzeyken Konuşuruz, ilk günden bugüne bu orjinalliği yaratan bir grup oldu. Son albümleri “Akustik Travma” çıktığı günden bugüne döne döne çalıyor kulağımda. Bir kere o ne güzel bir albüm kapağı be kardeşim. Bakmalara doyamıyorum. Sonra o güzelim şarkılar. “Kadıköy Kızı” ile başlıyor, “Dinle Beni Bi’”, “Esen”, “Sandal”, “Bodrum” orada biraz durup devam ediyoruz. Uykusuz, yorgun, umutlu, umutsuz, kararlar alıp ertesi gün bozan, yine yenilen, yine kaybeden ama hiç kaybolmayan, ruhu ve kalbi sapasağlam kalan güzel çocukların şarkıları bunlar.

PAMELA'DAN "YARA" AÇILIMI

Teoman'ın vokalisti olarak ses verdiği ilk günlerden "İstanbul"la ortalığı kasıp kavurduğu o yıllara Pamela hep farklı oldu. Birçok farklı müzik türünde sevdiği şeyleri kendi ruhuna göre yorumladı; şarkı söyleme biçimi ve enerjisiyle kendine ait, kimselere benzemeyen bir stil yarattı. Bir yandan da çeşitli vesilelerle "Fırtınalar", "Yaralı Gönlüm", "Muhabbet Bağına Girdim Bu Gece" gibi Türk müziğinin bin yıllık lezzetlerine Pamela sosuyla modern bir yorum getirmeyi başardı. Geçtiğimiz yıl Ümit Besen'le "Seni Unutmaya Ömrüm Yeter mi” düeti yeni bir dönüm noktası oldu Pamela'nın kariyerinde.

ÜMİT BESEN'LE DÜET, PAMELA'YI “YARA”YA GETİRDİ

Şarkının başarısı ikiliyi sahnelere taşıdı. O rüzgarla geçtiğimiz günlerde “damar”dan "Yara" albümü geldi. Şimdi kimse kalkıp da "Pamela da herkes gibi arabesk albüm mü yapmış" demesin bana. Burada önemli olan Pamela'nın o albümü nasıl yaptığı. Keza "Yara" albümünü dinlerken baştan sona yine Pamela farkını hissediyorsunuz. Albümde “Kal Benim İçin”den “Konuşsana Bir Tanem”e, “Sarhoş”tan “Ağla Halime”ye kült şarkıları Hüseyin Cebişçi ve Efe Demiryoğuran’ın etkileyici, yenilikçi ve birbirini tamamlayan düzenlemeleri eşliğinde Pamela yine kendi gibi yorumluyor. Tek eleştirim var. Keşke bu albüme şarkı seçerken biraz daha kıyıda köşede kalmış şarkılara odaklansaydı. 15. Arabesk proje albümünü yapan biri olarak, daha önce benzer albümlerde defalarca söylenen şarkılar yerine duyduğumuzda “Vay be” diyeceğimiz, Pamela ile yeniden hatırlayacağımız şarkılar seçseydi. O zaman hepimizi bu albüm daha derinden “yara”lardı.

ALBÜMÜN EN GÜZEL SÜRPRİZİ

Beni albümde en şaşırtan, etkileyen şarkı; ilk olarak Demet Akalın’dan dinlediğimiz Ersay Üner bestesi “Sözüm Ona Sevdin” oldu. Diğer bin yıllık şarkıların arasında biraz ayrık otu gibi dursa da bana göre albümün her bakımdan en heyecan uyandıran şarkısı.