Tarlada başlayan caz (İguana derisinden çıkan sesi dinliyoruz)

TÜRKİYE’DE MÜŞTERİYİ KOVMAK İÇİN CAZ ÇALARDIK

Piyasaya atıldığımda dans müziği çaldım. Ama çok kültürlü bir dans vardı eskiden. Dans müzikleri çok iyiydi. İşte İspanyol ça ça ça’lar, Küba melodileri, Portekiz melodileri, İspanyol şansonlar, Fransız şansonlar… 19 sene çaldım bunları. 19 senenin sonunda artık ben yurtdışına çıkacağım, dedim. Caz çalmak istiyorum. Türkiye’de caz çaldık ama lokallerde müşteri gelmeden önce, kaçak. Kapıdan girerken müşteri, İtalyan parçalarına başlıyorduk. Gece yarısından sonra kalan müşteriyi kovmak için de caz çalıyorduk. Hadi kalkın gidin, der gibi. O müziği anlamadıkları için de hoşlanmıyor kalkıp gidiyorlardı. Kaçak, caz çala çala artık tak etti. Ben Fransa’ya gideceğim, dedim. Olmadı. 1967 senesi Danimarka’ya gitmek nasip oldu bana. Ufak bir iş gelmişti. Oradan İsveç’e geçtik. Hemen caz müzisyenleriyle tanıştım ve caz hayatım başladı. En büyük cazcılarla, en büyüğüyle, Don Cherry’le tanıştım.

İSVEÇ’TE TÜRK MÜZİĞİYLE CAZ ÇOK TUTTU

İsveç’e ilk Türk cazını götüren benim, Ahmet Muvaffak Falay’la beraber. Ben davul çalıyordum, Muvaffak Falay trompet çalıyordu, bir orkestra kurduk “Sevda” adında. 6 – 7 sene devam ettik. Sonra ben kendi grubumu kurdum İsveçlilerle. Bir Türk de vardı. Oryantal müzik yaptık. Çok tuttu bu. Türk müziğini caza uygulama teklifi de Don Cherry’den geldi. Her şeyi daha güzel çalalım diye bir sürü müzisyen götürdüm İsveç’e. Tuna Ötener geldi mesela bizim caz piyanistimiz. Saksafon da çalar. Sonra Salih Baysal geldi kemancı. Bodrum’da lokantalarda, kahvelerde şarapçılara keman çalardı. Bu adamı götürdük dünyanın dördüncü kemancısı seçildi, seneler sonra. Zurnacı Binali Salman, zurnacı Ziyaettin Aytekin vardı. Daha kimler… Pırıl pırıl Türk müziğini bozmadan senelerce çaldım ve çok büyük ilgi gördü.

ORMANDA 12 SENE, TEK BAŞINA

İsveç’te bir ormanın içinde 12 sene yalnız yaşadım. İsveç Hükümeti bana antika bir ev verdi, bir çivi bile çakamazsın bir tarafına. Güzel, müze gibi bir evdi. Ben orada yaşadım ve orada beslendim. Yeri geliyordu 2 metre karın içerisinde kalıyordu o ev ve yola çıkmak için saatlerce kürekle kar atıyordum. Kar makinaları bile bazen gelemezdi. Yani tam tabiatın içerisinde. Benim çocukluğum da anlattığım gibi geçti zaten, Çatalca’da traktör üzerinde çiftçilik yaparak. İsveç’te ormanın içinde, kısacık bir yazı, sert kışı olan yerde, tertemiz havası ve sessizlikle, huzurla dolu bir yerde yaşadım. Bir sürü beste yaptım. 100’ün üzerinde bestem var. Bunların hepsini orada yaptım. Burada yapamıyorum, çok zor.

ZEHİRLİ MÜZİKTEN KURTULMAK İÇİN

(Galata’daki Ritm Atölyesi) Kaplumbağa iskeletinden, yılan derisinden, iguana derisinden, değişik bambulardan, değişik deniz hayvanların kabuklardan bir sürü alet var burada. Bunlar özel. Çocuklar, bunları hayatları boyunca başka yerde göremezler. Burası aslında canlı bir müze. Çünkü bu aletleri biz çalıyoruz. Duvara asılan alet yok. Kaldırılmış, dekor olarak duran bir alet yok. Hepsini kullanıyoruz. Hepsi çalışır, işlevli, çalışılmış, güzel sesi olan ve özel seçilmiş aletler. Onun için burayı çocuklara, her yaştan herkese açıyoruz. Çocuklar küçük yaşta bu aletlerin farkına varıyorlar. Kaliteli müzik şekillerini, tarzlarını görüyorlar. Yayınlanan müzikler çok kötü maalesef. Onun dışında yapılan şu ucuz müzikler var ya hani dinlediğimiz, ismini vermiyorum şimdi, onlar zehir hakikaten. Onlardan kurtulmak için bu tip alternatiflerin olması lazım.