Leyla Pekmen- Reklamcı
Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...
Pek bir pişmanlığım yok galiba... bebek ağladığında gazı olduğunda başlarda panik oluyordum, şimdi olsa daha sakin davranırım, nasıl olsa geçiyor...
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Fazla pahalı ve hantal bir puset aldım, katlaması zor, arabaya zor sığıyor. Pratik bulmadım açıkçası. Daha sonra aldığım baston pusete bayılıyorum su an.
Pompa kiraladım cok cok işime yaradı, cok hızlı ve pratikti, hatta bir ofiste bir evde vardı.Sterilizatör çok çok az kullandım. Elektronik salıncaklardan almıştık, emre nefret etti, hiç kullanmadık ama hoppalaya aşıktı. Her gun epey bir zıpladı, bayıldı.
Intercom / telsizi cok az kullandım, hem zararlı diye duydum, hem de zaten ağlama her yerden duyuluyordu.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim !
Devam sütü denetirken kendimi kotu hissettim, cunku cok kotu kustu meger sut alerjisi varmış!
Çocuğum yokken çocuklu ailelera bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Çocuklarını dünyanın en değerli, en guzel, en akıllı varlığı zannetmelerine kıl olurdum, ‘çocuk işte abartmayın’ derdim içimden. Şimdi ben de öyle hissediyorum ama antipatik kaçmamak için dile getirmiyorum. Kendinin ne kadar harika bir anne olduğunun altını çizenlere ise hala super uyuz oluyorum.
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Anaokula ne zaman yollasam?
- Etiketler :
- Haberler
