Anne evden çalışıyor, yardım alarak biraz bebeğine bakıp biraz işlerini yapıyor. Baba ise çok çok yoğun , akşamlar 8-9 dan önce eve gelemiyor, haftanın yarısı şehir dışında, cumartesi yarım gün de işte. Yani 1,5 günü var sadece. Ve o 1,5 günde dilensem mi, eğlensem mi, ailemi mi görsem diye şaşırmakta?
Baba, 2-3 gün evde olmadığı bir haftanın sonunda, Cuma gecesi evine gelip, Cumartesi yine işe gider. Cuma ve cumartesi tüm günü evde bebeğiyle geçiren anne de, Cumartesi eşinin işten gelişi ve biraz sosyalleşmenin hayalini kurar (yanlış anlamayın baş başa falan değil ailecek sosyalleşme). Ve fakat hain kader ağlarını örer, o akşam çok önemli bir maç olduğunu unutan baba, akşamüstüne doğru gelip maça gideceğini ev halkına beyan eder.
İşte burası zurnanın zırt dediği, o haftasonunun zehir olduğu başlama noktasıdır. Anne gözü dönerek, babaya “biz”imle olmayıp maçı tercih ettiği için çemkirir, baba da zıvanadan çıkarak “maça muça gitmem evde otururum” der, safisübyan bebecik de bir somurtuk anne ve bir somurtuk baba ile, havada uçuşan negatif elektrik çarpa çarpa dolanır tüm haftasonu ortada.
Kimlerin evinde bu sahnelerin benzeri yaşanmıyor?
Bizi çok zorlayan bu koca şehirlerde, trafikle kuleler arasında sıkışmış hayatlarda, hangi anneler/babalar bu sahneleri yaşamıyor ki? Peki kim suçlu burada?
Anneye diyebilir miyiz ki kocana zaman tanı biraz, adamın zamanı yok ki , başka şeye zaman tanırsa bize ne zaman kalacak?
Babaya diyebilir miyiz ki, her boş vaktin de ailenle ol, işe git , eve gel, eve git, işe gel, başka bir şey yapma, ot gibi yaşa.
Düşünüyorum düşünüyorum, ne kendime suç bulabiliyorum, ne kocama.
Kadın mı bencil erkek mi bencil?
Sen mi bencil, ben mi bencil?
http://www.periayda.com/
- Etiketler :
- Haberler
