Yüksek bir binadan aşağıya atlayanlar, kafasına silahı dayayıp tetiğe basanlar, avuç avuç hap yutanlar... Bilek Kesenler, sadece intihar edenlerin gittiği bir ‘öbür-dünya’da olan biteni, bir aşk öyküsünün izini sürerek anlatıyor. Ne var ki tuhaf bir yer burası, intihar eden kişinin geldiği yerden pek de farkı olmayan, iç sıkıntısı ile karamsarlığın kol gezdiği, her günün bir diğerine benzediği bir âlem... Yegane kurtuluş ümidi, bir mucizeye tanık olmak ve aşkı bulmak.
Etgar Keret’in Tanrı Olmak İsteyen Otobüs Şoförü’nde yer alan öyküsü Kneller’in Mutlu Kampı’ndan uyarlanan Bilek Kesenler, intihar edenlerin gittiği bir ‘öbür dünya’da geçen dokunaklı bir aşk öyküsü anlatıyor. Beşir’le Vals filminden hatırlayacağımız Asaf Hanuka’nın çizimleriyle Keret’in öyküsü, siyah-beyaz-gri bir düzlemde kalp acılarını, yaşam kaygılarını ve gündelik hezeyanları, bizlere fazlasıyla tanıdık gelen başka bir boyuta taşıyor. Burada herkes hüzünlü, herkes bıkkın; burada herkesin kalbi kırık... Ve tıpkı yaşarken olduğu gibi, burada da yeşeren umutlar var, her şeye rağmen.
Goran Dukic’in yönetmenliğinde sinemaya da uyarlanan Bilek Kesenler, Keret’in hüzün ve yaşama sevinciyle ördüğü öyküye Asaf Hanuka’nın çizimleriyle yeni bir soluk kazandırıyor.
Bilek Kesenler, siyah, beyaz ve griden ibaret bir dünyada sıkışıp kalanların yürek acılarından ve günlük mücadelelerinden yola çıkıyor. Yaşamayı başaramayan, ölümü taşıyamayanların umut dolu arayış ve pişmanlıkları, bu sevecen ve karanlık öyküde mucizelerle birleşerek onlara rehberlik ediyor. Keret ve Hanuka, Bilek Kesenler’de intihar sonrası ‘yaşanan’ dünyada fazlasıyla tanıdık ve insancıl bir öykü anlatıyor, yaşam kadar çetrefilli ve karanlık, yaşam kadar sürprizli.
Ve her nasılsa, herkes öldürüyor sevdiğini, ama intihar aşkı öldürmüyor.
“Hiç kimse bir şeyin ilk seferinden ölmez, ölmeyi çok istemediği sürece elbette.”
Bilek Kesenler – Etgar Keret, Asaf Hanuka. (Çeviri: Avi Pardo)
- Etiketler :
- Haberler
