Didem Ayvalıklı Sivri
Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...
İlk çocuğum doğduğunda sürekli sütüm yetiyor mu diye krizler geçirip, cocugu aç bırakip devam sütü vermeyeceğime; hem sürekli emzirir hem de üstüne devam sütü verirdim. İkincide öyle yaptım ve de rahat ettim.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Ana kucağını her gün kullandim, emzik ve boy boy tulumlar cok isime yaradi. Bir de kulak termometresi sürekli kullanildi. H iç kullanmadiklarim; odada banyo küveti ve altligi, wrapler, şık bebek kıyafetleri, banyo filesi gibi sofistike banyo aparatlari.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim!
Uyumayan Çocuğu zorla uyutmaya çalıştığım anlar. Kan ter icinde kalırdım o zorlasam da uyumazdı, ben de yorgunluktan kayardım. Boşa gecen anlar.İkinci çocuğum uykuda hiç zorlanmadi, anlaşıldı ki uyuyan bebek zaten uyurmus.
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Elinde kaşık ve çatalla peşinden koşulan cocuklar. Bakıp ''çocuk aç kalacak degil ya bırak bir gün aç kalsın nasilsa yer'' derdim. Hiç yemeyen cocuk için böyle şeylerin yapilabildiğini anladim.
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi?
İkinci bebekte uyku eğitimi verip vermemeyi düşünüyorum. Genelde uyuyan bir bebek olduğundan bu karar zorluyor beni. Ama bazen uyanıp uyumayınca, ''artık başlama vakti geldi'' diyorum.
- Etiketler :
- Haberler
