İstanbul’da yaz; açık hava etkinlikleriyle güzel. Birçok festival ve konserle hem ruhunuzu besliyor, hem de huzur buluyorsunuz. Yaz aylarında her ruha uygun bir festival, etkinlik, konser bulmak mümkün.
Bir yandan İstanbul Klasik Müzik Festivali devam ediyor, bir yandan temmuz ayında başlayacak İstanbul Caz Festivali cazın yıldızlarını ağırlamaya hazırlanıyor. Diğer yandan da Harbiye Açıkhava Tiyatrosu bizim toprakların en önemli yorumcularına ev sahipliği yapıyor.. Ben İstanbul’da bu yaz sezonu Şebnem Ferah konseriyle açtım. Ondan aldığım umut ve güç bana bütün yaz yeter diye düşünüyorum.
"ŞİFA DAĞITIYOR"
İlk albümü “Kadın”dan bu yana 20 yıl geçti. Elbette öncesi de var. Kendini bildi bileli çığlık çığlığa sadece kalbinin şarkısını söylüyor. İnceliğin, zerafetin, şefkatin ve aşkın şiirini, her albümünde, yeni kelimelerle yeniden yazıyor. Sadece şarkı söylemiyor. Şarkı söylerken iyileştiriyor. Şifa veriyor. Hayatın bütün sertliklerine rağmen, "bazen bir küçük prens, bazense bir kibritçi kız" naifliğinde, onlardan aldığı güçle, "inandığı" yolda yürümeye devam ediyor.
Yeri geliyor en yumuşak karnını gösteriyor, yeri geliyor en sert çığlığını atıyor hayata. Bir yanıyla yorgun ve kırılgan, bir yanıyla deli kanlı, umutlu ve kafa tutan... Asla ruhundan bir parça koparılmasına izin vermeden esip geçiyor hayatın üzerinden. Dokunduğu her bir kalbi tek tek öpmeyi ihmal etmeden.
3 saat sahnede kalan Ferah, toplamda 24 şarkı söyledi.
"ACILARLA YÜZLEŞTİK"
Her şeyin anlamsızlaştığı, hayatın daha da zorlaştığı bu çağda; duygunun camdan kalbi, aşkın ateşten kızı cumartesi akşamı bir kez daha Harbiye Açıkhava Sahnesi’ndeydi.
Onunla bir kez daha yüz yüze buluştuk. Aslında susarak uzun uzun konuştuk, dertleştik, yaralarımızı açıp birbirimize gösterdik. Sonra oturup o yaralarımızı sevdik. Bizi biz yapan her acıyla yeniden yüzleştik. Şarkılar Şebnem’e, Şebnem o şarkılarla bize ilaç oldu. Açıkhava’dan bir geceyi daha kurtarmış, hayata ve aşka yeniden inanmış bir şekilde ayrıldık.
Gecede Ferah, Arzu Kaprol imzalı siyah şık bir elbise giydi.
KADIN CİNAYETLERİNE DİKKAT ÇEKTİ
“Ya Hep Ya Hiç” şarkısıyla başladı konserine. Barkovizyonda kadın cinayetleri vardı.
Şarkının klibinde de yer alan gazete manşetleri tokat gibi patladı gecede. “22 yıldır dayak yiyorum”, “Barışmayı reddeden eski eşe dayak!”, “Ayrılmak istemediği için öldürmüş!”Ve sonra her şeyi gömdüğünü itiraf etti “Kalbim Mezar” şarkısıyla.
“BİRİLERİ VAR” ŞARKISIYLA “YALNIZ DEĞİLİZ” DEDİ
Küçük prensle, kibritçi kıza sığınmaktan başka çaresinin kalmadığını söyledi usulca. Sonra yeniden ayağa kalktı son bir güçle. Geleceğe kaygılarla bakan o küçük kız çocuğuna şöyle seslendi "Sen hiç korkma, hiç utanma, neysen öyle ol/ Sen vazgeçme, sinme, küsme, böyle masum kal...”
Şebnem Ferah’a Harbiye Açıkhava Sahnesi’nde yıllardır birlikte aynı sahneyi paylaştığı Ozan Tügen (klavyeler), Metin Türkcan(gitarlar), Buket Doran(bas gitar), Aykan İlkan(davul) ve Ceren Tügen(vokal) eşlik etti.
Çünkü “Birileri var”dı inanıyordu “Dünyanın çivisine, bugünün gerisine sahip çıkan, masumun nefesini koruyan” birileri, bir yerlerde hala vardı. Siz de inanın dedi.
“AŞK ŞARKISI DEĞİL BU GELDİ İÇİMDEN…”
En derin yaralarından birini paylaştı sonra. “Bugün” o bir kez daha nehri olup aktı yine, kelebeği olup uçtu yine, çiçeği olup açtı yine. Rüzgar oldu, esti. Yüzümüzde hissettik nefesini. Hemen ardından söylediği “Bin Yıldır” şarkısında tek bir cümleyle özetledi hikayesini “Yaşıma büyük geldi ömrüm…”
BİZİM DE “CAN KIRIKLARI”MIZ VARDI
Sonra “Can Kırıkları”nı paylaştı. Onun can kırıkları hepimizindi aslında. Hepimiz öyle hissediyorduk. Hepimiz bu kalabalığın içinde yapayalnız hissediyorduk. Onların gördükleri yanağımızdan süzülenlerdi. Oysa asıl içimizde, içinde yüzdüğümüz bir deniz vardı.
Bizim de irili ufaklı “Çakıl Taşları”mız vardı. Kaybolduğumuzda yere yayıp yol yaptığımız.. Boşluğa düştüğümüzde oyunlar yaratıp oynadığımız. Sol camı kırılan gözlüklerimiz, altımızda ağ olmadan yerden yükseldiğimiz, tam zevkine varmışken birden yere düştüğümüz çok hikayemiz vardı.
Elbette cebimizde sakladığımız, henüz sonunu yazmadığımız bir hikayemiz daha vardı. Ve elbette henüz tanışmadığımız sevgilimiz, bir çocuk gülüşünde bize kendini yeniden hatırlatan umudumuz… Her şeye rağmen şarkımızı söylemek istiyorduk. Biz şarkımızı söylerken hiçbir şey umurumuzda olmuyordu. İsterlerse sesi açarlardı, isterlerse bunu da yok sayıp kısarlardı. Biliyorduk “Yüreğimizdeki sesleri susturamayacaklardı…”
“Mayın Tarlası”nda aşk sanıp da yaralı yaralı devam ettiğimiz, bedenlerimizin sağlam, yüreklerimizin paramparça bulunduğu çok zamanlar olmuştu. Biz “Sigara” dumanının altında yana yana kül olurken, kibritin hiç yanmayan ucunda sadece birinin hayatından geçiverenler de çok olmuştu.
Ve ne kadar garip vedalarla doluydu hayatlarımız.. Giderken yanımızda götürdüklerimiz, ne kadar uzağa gitsek de gittiğimiz her yere bizimle gelenler.. “Söylenecek söz yoktu”… Yine de hoş(ça)kalsınlardı. Biraz su biraz yeşillikle biz kendimize yeni bir yol, yeni bir ev inşa edebilirdik nasıl olsa. “Yağmurlar” yağsa da “Fırtına”lar kopsa da bir şekilde sağ kalmayı başarabilirdik. Bugüne kadar başarmıştık. Yine yapardık.
Konserin en güzel sürprizlerinden biri “Dilek Taşı” oldu. Geçtiğimiz günlerde albümü yayınlanan, Ferah’ın gitaristi Metin Türkcan’ın albümünde de yer alan ‘Dilek Taşı’ ilk kez bu konserde canlı söylendi.
Kaç kere “Sil Baştan” başlamıştık kim bilir. Sayısını hatırlayamayacak kadar çok olduğu için sanırım hala buradaydık. Şebnem’le bağıra çağıra yine bu şarkılarla hayatlarımızın üzerinden bir kez daha geçiyorduk. Hatıralar bir kez daha üzerimizden geçerken, biz de onların üzerinden kendimizi bir kez daha temize çekiyorduk. Hala buradaysak, hala hissedebiliyorsak yaşasın, kalbimiz yerinde duruyordu. O halde en fazla son bir kez bağıra çağıra “Bu Aşk Fazla(ydı) Sana” be yavrum, dedik mi tamam olacaktı. Öyle de oldu. Söyledik ve rahatladık.
“SEN, BEN DEĞİRMENLERE KARŞI, BELKİ DE EN GÜZELİ BÖYLE…”
Yavaş yavaş sakin bir limana doğru sürüklüyordu bizi deniz. Azgın dalgalar, fırtınalar geride kalmıştı. Kara görünmüştü artık. Kurtulmuştuk. Tatlı bir rüzgar esiyordu ıslak kumlara vurduğunda bedenlerimiz. Denizin sesi huzuru müjdeliyordu. Tam o sırada sahne üstündeki avizeler yavaş yavaş inmeye başladı. Işıklar karardı. Bir gitar, bir piyano ve bir viyolayla kıyıda yine Şebnem karşıladı bizi.
Sakin sakin şöyle diyordu “Hayat bir gemi / Dünya bir liman / Her limanda inen de olur binen de olur inan ki/ Tanrım bana bir dünya ver / Yeşil, pembe rüya gibi..” Peşine de şöyle devam ediyordu “Sen ben değirmenlere karşı / Bile bile birer yitik savaşçı / Akarız dereler gibi nehirlere / Belki de en güzeli böyle…” Haklıydı Ortaçgil usta. Haklıydı Şebnem… Belki de en güzeli böyleydi… Bu kadardı işte.. Yetmez miydi? Yeterdi, elbette…
BU YAZ AÇIK HAVA’DA BAŞKA KİMLER KONSER VERECEK?
• Vodafone Red Harbiye Açıkhava konserleri 24 Haziran Cuma akşamı Teoman’ı, 25 Haziran Cumartesi Kenan Doğulu’yu ağırlayacak.
• Turkcell Yıldızlı Geceler, 5 Temmuz’da Çeşme Açıkhava Tiyatrosu’nda Ajda Pekkan
konseriyle başlayacak. Çeşme’den sonra 13 Temmuz’da Sertab Erener’le başlayacak Bodrum konserleri 22 Temmuz’da Şebnem Ferah ile sona erecek. Etkinlik 5 Ağustos’tan itibaren Harbiye Açıkhava Tiyatrosu’nda bir ay boyunca Göksel’den Buika’ya birçok sanatçıyı ağırlayacak. Finali 25 Ağustos’ta Murat Boz yapacak.
• 28. ENKA Kültür Sanat Açıkhava Buluşmaları, Fazıl Say’ın Genç Yetenekler ile birlikte vereceği konserle 11 Temmuz’da başlayacak. 17 Ağustos’a kadar devam edecek etkinliklerde Nils Petter Molvær; aye Su Akyol; Yeni Türkü; Candan Erçetin& Kardeş Türküler; Levent Yüksel; “Şevval Sam&Kurtalan Ekspres; Cahit Berkay& Anadolu Senfoni Orkestrası sahne alacak.
- Etiketler :
- Haberler -
- Müzik
- Yaşam
- magazin
