Buz odada zor gece!

Her molada karlara bata çıka keyif yaptık, Songül’ün yol için verdiği şaraplarımızı içip, bol bol fotoğraf çektik. Saatler geçtikçe yol daha eğlenceli hale geldi. Manzaralara şarkılarla eşlik etmeye başladık. Odd Roar’a ve sevgili şirket sahibi şoförümüze unutamayacakları (!) bir yolculuk yaşattık. Gözümüzü dahi kırpmadan, 6 saatlik yol sona erdi. Otelimize vardığımızda yorgunluktan ayaklarımız bizi taşımaz haldeydi. Yol değil de sanırım yol boyunca tek bir kareyi bile kaçırmamak için verdiğimiz gayretti bizi yoran. Ertesi gün için öylesine heyecanlıydım ki, yemeğin ardından barın tadını çıkarma teklifini reddetmek zorunda kaldım. Sonradan öğrendim ki herkes benim gibi yapmış. İsveç’in ünlü Buz Oteli’nde bir gece geçirebilmek için enerji depolamaya ihtiyacımız vardı. Başımıza geleceklerden haberimiz yoktu henüz tabii. Sabah olduğunda, Jukkasjarvi bölgesinin madencilikle ünlü olduğunu öğrendik. Demir yataklarının bulunduğu bölge dinamitlerin sıklıkla patlatılması nedeniyle şiddetli sarsıntılara maruz kalıyordu, bu nedenle bölgede yaşayan halkın başka yerlere kaydırılması planlanıyordu. Bizi otele götüren taksi şoföründen bu bilgileri aldık. Otele vardığımızda ilk karşılaştığımız ağaç evler ve sıcak resepsiyon oldu. Tabii her tarafın insanın gözünü kamaştıracak kadar beyaz olduğunu da eklemek lazım. Bu kadar çok karı bir arada daha önce hiç görmemiştim.



İlk olarak civarda bir tur attık. Buzdan yapılmış heykellerin sergilendiği duvarı ve Torne nehrinden çıkarılan buz kalıplarını gördük. Görmüşken de hemen çekimlerimizi yaptık. Tam o sırada bir de baktık turistlere buzdan heykel yapmayı öğretiyorlar. Hemen daldık tabii, elimizde malzemelerle buz kalıplarından harikalar(!) yaratmaya başladık. İlk eserim Sultan’ın da yardımıyla kendi adımın baş harfi oldu. Ardından da bir taht yapmaya karar verdim. Şömineye de benzedi gerçi ama son noktayı Odd koydu ve yaptığım eserin buz otelin gelecek yılki modeli olmasına karar verdik. Tabii civarda gerçekten yetenekli insanlar vardı. Buzdan Sibirya kurdu, balıkçı teknesi ve golf kulübü yapanlara rastladım. Bu sırada zamanın nasıl geçtiğini de anlamadık. Buz odaları gezmeye koyulduk daha fazla vakit kaybetmeden. Otelin içine girdiğimizde, karşımda duran buz koridorun gerçek olduğuna inanmak için etrafımı iyice incelemem gerekti. Buzun yansıttığı mavi ışığın altında yürüdüğüm, bastığım yerler, gözümün alabildiği her şey, duvarlar, sütunlar, lambalar, masalar, banklar hepsi buzdan oyulmuştu. Bu manzaranın gerçekliğini sorgulamak doğal sanırım. Koridordaki üç büyük avizede toplam 700 adet buz parçası kullanıldığını öğrendik. İçlerinden fiber optik kablolar geçen bu buz parçalarının her birinin de eldivensiz çıplak elle asıldığı anlatıldı sonra. O zaman anladım ki bu oteli yapmak gerçekten zordu. Oteli gezerken bir yandan da otele çocuğu gibi bakan baş mimarın eşi Cicile Morck bize bilgi verdi. Kendisi o lambaları çıplak elle takanlardan biri. Otelin her noktasında emeği ve anısı var. Teker teker anlatıyor. Bu sırada öğreniyoruz ki Buz Otel bu yıl 70 odaya sahip ancak istendiğinde yeni odalar eklenebiliyor. İşte oteli buzdan oymanın en büyük avantajı! Aralık ayında yapımına başlanan otel Nisan ayında eriyerek nehre karışıyor.

UYKU TULUMUNUN SICAKLIĞINA İNANDIM...
Odalar “Art Rooms”, “Snow Rooms” ve “Ice Rooms” olmak üzere üç kategoriye ayrılıyor. Her kategori için de fiyatlar farklı. Fiyat aralığı 150-570 euro arasında değişiyor. Odaların yapımı için dünyanın dört bir yanından gelen sanatçılar bir jüri tarafından seçiliyor. Her yıl farklı sanatçılar otelin odalarını tasarlayarak buzdan oyuyor. Odaların her biri sanat eseri. Bu yönüyle İstanbul’da açılacak buz müzesinin de böyle hayranlık içinde gezilecek bir yer olduğunu anlıyorum. Odalar güneşin konumuna göre de renk değiştiriyor. Bazı odalardan güneşin batışını izlemek mümkün. Bu büyüleyici otel turumuz sırasında arkadaşlarımızın çoğu buz odalarda konaklama fikrini bir kez daha gözden geçirdi. Zira, daha odaları gezerken bile üşüdük. Kaldı ki gece yatmak gerçekten de akıl karı değil! Herkes teker teker cayarken kahramanlık damarım kabardı. Bir daha mı geleceğim Buz Otele diyerek, buz odada bir gece geçirme fikrine ısınmaya çalıştım. Üstelik uyku tulumunun içinin insanı bunaltacak kadar sıcak olduğu safsatasına da canı gönülden inandım. Gece olduğunda sıcacık lobide, bize ayrılan dolaplara eşyalarımızı koyarken sadece dört kişi kaldığımızı gördüğümde korktum, üstelik o dört kişiden biri de zaten soğuğa alışık olan Odd’du. Bizden sadece üç kişi buz odada kalmaya razı olmuştu, diğer üç kişiyse sıcak ağaç evlerde yatacaktı. Grup yarı yarıya bölündü. Bize söylendiği gibi içliklerimizle kaldık. Bu şekilde uyku tulumunun içinde ısınmamız mümkün olacakmış.

BUZ ODADA DONUYORUM!
Buz yatağımızın üzerindeki geyik derisine tulumları atıp hızla içlerine girerek fermuarı çektik. Kafamda çift bere ve yüzümde kar maskesi vardı. Tulumun tek aralığı olan yüzümün bulunduğu bölgeyi de böylece soğuktan korumaya çalışıyordum. Tulumun içine girince bir daha çıkmak mümkün değildi. Isınmayı bekledim, nedense bir türlü ısınamadım! Oysa nasıl da inanmıştım uyku tulumunda sıcaktan pişeceğime. O tulumla bir türlü barışamadım. O fermuar bir türlü adabıyla kapanmadı, boynumun altından bir yerden buz gibi hava içeri girmeye devam etti. Güçlükle daldığım uykudan, sabaha karşı 3 gibi Yeşim’in sayıklamalarıyla uyandım. Söylediklerini duymama imkan yoktu, kafam artık tamamen uyku tulumunun içindeydi, gözlerimi açınca soğuk iğne gibi batıyordu, üstelik soğuktan zor nefes alıyordum. Herşeyi bırakıp o sıcacık lobiye ulaştığımı hayal ettim. Ama o buz koridorları ve karlı bahçeyi içliklerle aşabilmeme imkan yoktu! Sonra gözümü Odd Roar’ın sesiyle açtım. Sabah olmuştu, Odd kapıdan sesleniyordu. O anki mutluluğumu kelimelerle ifade etmeme imkan yok. Buz odada bir gece geçirdim ve hayatta kaldım. Üstelik de sıcak lobiye ulaştığımda ne burnum aktı ne de bir kez olsun hapşırdım. O odada geçirdiğim gece bana insanı hasta edenin soğuk hava olmadığını öğretti. Tabii, lobiye ulaştığımızda içlikler ve kar botlarıyla saunaya girip dakikalarca ısınmaya çalıştığımızı da itiraf etmem gerekiyor. Ancak hayatım boyunca bir daha böyle bir deneyimi yaşayamayacağımı bildiğimden iyi ki o odada kalmışım diyorum, yine gitsem yine kalırım. Tabii bu kez yanıma birkaç parça eşya alarak... Buz odada yaptığımız hatalardan biri kar botlarımızı uyku tulumunun içine almamaktı, bir diğeri de yatmadan önce yüzümüzü temizlemek. Yüzümüzdeki yağın cildimizi soğuğun etkisinden koruduğu gerçeğini gözardı etmemek gerekiyor. Tavsiyem, uyku tulumunu doğru kullandığınızdan da emin olun. Benim uyku tulumum yataktan kaymış geyik derisini aşmış ve yerdeki buza değiyordu, bu nedenle daha fazla üşüdüğümü sanıyorum.

Tabii buz odada kalmak kutup ikliminde edinilebilecek en uç deneyimdi. Ancak buna gelene kadar yaşadığımız tüm deneyimler, gerçekten insanın hayatında bir kez yapması gereken türdeni. Bu nedenle Magic Ice müzesinin sıcak iklimlerde yaşayan bizim gibi insanların hayatları boyunca göremeyecekleri, kutuplara dair birçok şeyi ayaklarına getiriyor olması bence büyük şans. Üstelik de bunu yapmak için benim gibi bütün gününüzü uçaklarda ve havaalanlarında bavul peşinde koşup aktarma yaparak geçirrmeniz gerekmiyor. Giyeceğiniz kalın giysiler kapıda size veriliyor ve soğutma sisteminin özelliği sayesinde içeride virüslerden arınmış hijyenik bir ortam olması sağlanıyor. Tüm bunlar sizin için düşünülmüşken size yalnızca buzun tadını çıkarmak kalıyor.