Haberler - ntv.com.tr 20.01.2022 - 11:33 | Son Güncelleme : 20.01.2022 - 12:58
ABD'de yer alan Güney Florida Üniversitesi'nden araştırmacılar, Ruanda Soykırımı'na tanık olan kurbanları ve çocuklarından alınan genleri analiz etti. Bilim insanları, bulgularının gen mutasyonlarından farklı olarak, kimyasal 'epigenetik' modifikasyonların nesiller boyunca travmaya hızlı bir tepki verebileceğini gösterdiğini söyledi.
Çalışma ayrıca, bir kişinin DNA'sında genetik değişiklikler olduğu için travmanın kalıtsal olabileceğini belirten nesiller arası travma olarak bilinen teoriye daha fazla kanıt sağladı.
Bununla birlikte, değişiklikler genlere zarar vermiyor ancak onların işleyişini değiştiriyor.
Çalışmanın yazarı, Profesör Monica Uddin konuya ilişkin yaptığı açıklamada, “Epigenetik, bir genin işlevini kontrol etmeye yardımcı olan DNA'da yapılan kararlı, ancak geri dönüşümlü kimyasal modifikasyonları ifade ediyor.
Bunlar, genlerin temel DNA dizisindeki değişiklikler için gerekenden daha kısa bir zaman diliminde gerçekleşebilir. Çalışmamız, doğum öncesi soykırıma maruz kalmanın, çocuklarda gen fonksiyonunun azaldığını düşündüren bir epigenetik modelle ilişkili olduğunu buldu” diye konuştu.
Diğer taraftan, Ruanda soykırımı, Başkan Habarimana'nın uçağının başkent Kikgali üzerinde düşürülmesiyle başladı. Ölümü, yıllarca süren etnik gerilimleri yüzeye çıkardı ve aşırılık yanlısı Hutular, azınlık Tutsilere karşı planlı bir imha kampanyası başlattı.
Cinayetler ancak Tutsi kontrolündeki Ruanda Yurtsever Cephesi kontrolü ele geçirip Paul Kagame'i iktidara getirdiğinde durdu.Sonunda, Tutsi halkının yaklaşık yüzde 70'i öldürüldü.
Profesör Uddin ve meslektaşı Derek Wildman, soykırımdan kurtulanların zihinsel sağlık sorunlarının ele alınmasına yardımcı olacak bilimsel araçları sağlamaya yardımcı olmak için çalışmalarına başladı.
Ruanda Üniversitesi'nden misafir akademisyen Clarisse Musanabaganwa ve meslektaşlarının yardımıyla ekip, 59 kişiden alınan kan örneklerinden DNA'yı inceledi.
Katılımcılara 33 anne (20 maruz kalan, 13 maruz kalmayan) ve 26 çocuk (16 maruz kalan, 10 maruz kalmayan) dahil edildi.
Maruz kalma; tecavüz, cinayete veya silahla ciddi saldırıya tanık olma ve ölü ve parçalanmış ceset görme gibi soykırımla ilgili travmalardan etkilenme olarak tanımlanıyor.
Wildman, “Bu çalışmada yer alan Ruanda halkı ve bir bütün olarak toplum gerçekten onlara ne olduğunu bilmek istiyor çünkü Ruanda'da çok sayıda travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) ve diğer akıl sağlığı bozuklukları var ve insanlar neden bu duyguları yaşadıklarına ve yaşadıklarına dair cevaplar istiyorlar” dedi.
Öte yandan, şu anda Ruandalıların çoğunluğunu Hutular oluşturuyor. Ancak ülke, Tutsi monarşisinin devrildiği 1959 yılına kadar on yıllardır Tutsi azınlığı tarafından yönetildi.
1990'da Uganda'da kurulan Ruanda Yurtsever Cephesi (RPF) adlı bir Tutsi isyancı grubu ülkeyi işgal etti.Birkaç yıl süren gerilla savaşının ardından, 1993 yılında Başkan Juvénal Habyarimana ile RPF liderleri arasında bir barış anlaşması imzalandı.
Ancak kırılgan barış, Burundi ve bir Hutu'nun başkanı Habyarimana ve Cyprien Ntaryamira'yı taşıyan bir uçağın düşürüldüğü 6 Nisan 1994 gecesine kadar sürdü.
Hutular saldırıdan RPF'yi sorumlu tuttular ve milislerin isim listelerini ellerine alıp onları öldürmelerini söyleyerek Tutsileri hedefledi. Komşular birbirlerine düşman oldular, kocalar Tutsi karılarını öldürdü. Hatta kiliselere sığınanları rahip ve rahibelerin öldürdüğüne dair haberler ortaya çıktı.
Tutsi halkı, 'hamamböceği ayıkladığını' iddia eden Hutu hükümetinin destekçileri tarafından katledildi.Erkekler, kadınlar ve çocuklar evlerinde ve sokaklarda pala, el bombası ve kurşunlarla öldürüldü.
