Aslıhan Gürbüz
"Babam...
9 sene önce bugün ayrıldı aramızdan, 'insanın babalar gününden bir gün sonra babası ölür mü' demiştim... Her babalar günü bana yara olacak sanmıştım, asla bugünü acısız yaşayamayacağımı düşünmüştüm.
Yanılmışım
'Zaman her şeye ilaç' derler doğru derler, 'yaralar' asla kapanmasa da acısı azalıyor, yerine kabuk denilen bazı bağlar örülüyor, yara iziniz seneler geçtikçe hoş bir anı olarak kalıyor ya hani, bende de öyle... YARALARIMI SEVERİM YARALAYANDAN ÖTÜRÜ
Acıyı değil de, bıraktığı o güzel yara izini seçtikçe, bugün, babası olup gününü kutlayan, sadece bugüne özel değil her anını onlarla mutlulukla geçirebilen her arkadaşım, her dostum ve her evlat için mutlu olabiliyor 'ne güzel' diyebiliyorum. Baba gibi sevdiklerimi arayıp gününü kutlayabiliyorum.
Sevgili babalar ellerinizden,
Sevgili yetimler gözlerinizden sevgiyle öperim.
Sözüm babasız büyümeye devam eden kız çocuklarına; sevgili kısçeler, hayatımıza aldığımız hiçbir erkek babamızdan kalan boşluğu doldurmuyor, hiçbir erkek babamız yerine bizi sevmiyor, çünkü ne öyle bir görevleri ne de öyle bir sevgi yok maalesef.
Bu boşluk doldurmaları ancak ve ancak, kabul ya da affederek kendimiz kapatabiliyoruz, n'olur bir deneyin, inanın o zaman hayat biraz daha kolay oluyor. Ayırt edebildiğiniz sevgi ve daimi neşe ile kalın."