Peru’nun izole dünyası

Manú Ulusal Parkı, izole konumu ve yağmur ormanlarının derinliklerinde yaşayan Yerli avcılar sayesinde –şimdilik– korunan bir doğa harikası.

• 1

  Manú Ulusal Parkı, izole konumu ve yağmur ormanlarının derinliklerinde yaşayan Yerli avcılar sayesinde –şimdilik– korunan bir doğa harikası.  
   
  (Ulusal parktaki Manú Nehri ve kollarının kıyısında yaşayan Matsigenkaların sayısı bini geçmiyor. Ormanda tarım yapıp avlanıyorlar ama sadece kendi yaşamlarını devam ettirmek için. Örümcek maymunu sevilen bir av ve aynı zamanda sevilen bir evcil hayvan.)

• 2

  Manú Ulusal Parkı’nın hemen dışındaki kil sırtlar, doğal bir tuz yalama ortamı yaratıyor. Buraya gelen hayvanlar arasında fotoğrafta görülen yeşil kanatlı aralar da bulunuyor. Park ve civarında binden fazla kuş türü –dünya toplamının yüzde 10’u– yaşıyor.  
  

• 3

  “Temas kurulmayan” Mashco–Piro kabilesinden iki kadın, fotoğrafçının içinde bulunduğu motorun Alto Madre de Dios Nehri’nden geçişini izliyor. Atalarının, kauçuk krallarının esiri olmamak için ormana kaçmasından yüz yıl sonra, küçük bir grup nehir kenarında boy göstermeye başladı.

• 4

  Manú Parkı’nın hemen güneyinde keresteciler odun kesiyor. Maun gibi değerli sert keresteler, civardaki yol ve nehir boylarında kaçak olarak çoktan kesilmiş. Buna rağmen park, bekçiler ve ulaşılmazlığı sayesinde korunmuş.

• 5

  Boyu 1,8 metreye ulaşan dev susamuru günde 3,5 kilo balık yiyor. Bir zamanlar Güney Amerika’nın gölleri ve nehirlerinde yaygın görülen ve gürültücü aileler halinde suda dolaşan hayvanın günümüzde birçok bölgede soyu tükenmiş durumda. Ancak Manú’daki nüfusu, ticari avcılığın yasaklandığı 1973 yılından bu yana artış gösterdi.

• 6

  Gece avına çıkmış oselo fotokapana yakalanmış. Oseloların ağırlığı 15 kiloya kadar çıkıyor. Kemirgenler, kertenkeleler ve tembel hayvanlarla besleniyor. Avcı–çiftçi Elias Machipango Shuverireni, tavuklarını da yediğini söylüyor. Ama buna rağmen hayvanın güzelliğine hayranlık duyuyor.

• 7

  Okul gezisine çıkan Matsigenka öğrencilerin yediği balıklar geleneksel yöntemlerle yakalanmış. Bu yöntemde Barbasco kökleri macun haline gelene kadar dövülüp nehre bırakılıyor. Kökler balıkları bayıltan, insanlara zarar vermeyen rotenon adlı bir zehir salgılıyor.

• 8

  Elena Chogotaro Oyeyoyeyo (ön planda, bebeğiyle) izole bölgelerde yaşayıp, sadece ürün ve hizmet almak için yerleşik Yomibato köyüne gelen Matsigenkalardan biri. Silverio Mambiro Shinti (ayakta) balık tutmak ve balta almak için gelmiş. Ama burada kalıp bir de ev inşa etmiş.

• 9

  Yomibato’da yaşayan Matsigenkalar için, köyle aynı adı taşıyan nehir, gıda ve ulaşım açısından yaşamsal önemde bir kaynak. Aynı zamanda köy okulu öğrencilerinin günlük yüzme dersi gördüğü ve ara dönemlerde oyun oynadığı bir yer. 
  
  

  Devamını National Geographic Türkiye’ninHaziran 2016 sayısında veya iPad edisyonunda okuyabilirsiniz.