NASA ile evreni keşfedin (NASA günün astronomi fotoğrafı)

Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi NASA, uzayın derinliklerine ait fotoğraf ve diğer görsel materyalleri paylaşıyor.

• 1

  GÜNEŞ'İN İZLERİ - 21 ARALIK 2016

  Macaristan'da Güneş'in günlük hareketini dakika bazında inceleyen bir çalışma yapıldı. Çalışmanın sonunda ortaya muazzam derecede güzel bir video çıktı. Bir yıl boyunca pozisyonu değiştirilmeyen kamera her dakika Güneş'in fotoğrafını çekti. Bir yılın sonunda ortaya çıkan 116 bin fotoğraf birleştilince ortaya bu görüntü çıkıyor. 

  Zaman çizgisinin videosunu izlemek için tıklayın.

  Çalışma: György Bajmóczy

• 2

  YILDIZ KABARCIĞI - 20 ARALIK 2016

  Büyük, sıcak yıldızın rüzgarlarıyla filizlenmiş yıldız kabarcığı 60 ışık yılı genişliğe sahip. Kabarcığın oluşmasını sağlayan Wolf Rayet yıldızı (kabarcığın ortasındaki) Güneş'ten yaklaşık 20 kat daha ağır. Bilim insanları Wolf Rayet'in süpernova öncesi halinde bulunduğunu düşünüyor. 

  Görsel: Anis Abdul, NASA

• 3

  BELLVER KALESİ'NİN ÜZERİNDE SÜPER AY - 19 ARALIK 2016

  2016'nın son Süper Ay'ı geçen hafta Mallorca kentinde bulunan Bellver Kalesi'nin üzerinde göründü. 

  Görsel: Tomeu Mas, NASA

• 4

  ARABA TEKERİ GALAKSİSİ - 20 ARALIK 2016

  Şekli nedeniyle araba tekeri adını alan bu galaksinin kenarları 100 bin ışık yılı genişliğinde bir alanı kapsıyor. 

  Görsel: ESA, NASA, Hubble

• 5

  JUNO'NUN GÖZÜNDEN GÜNEY JÜPİTER - 17 ARALIK 2016

  Juno üçüncü turunda Jüpiter'e 37 bin kilometreye kadar yaklaştı. 

  Görsel: NASA, JPL-Caltech, SwRI, MSSS; Processing: Damian Peach

• 6

  METEOR VS. SÜPER AY - 16 ARALIK 2016

  13/14 Aralık gecelerinde Geminid meteor yağmuru ile Süper Ay'ın karşılaşması vardı.

  Görsel: Wang, Letian, NASA

• 7

  MARTI'DAN  SİRİUS'A - 15 ARALIK 2016

  Resimdeki Martı bulutsusu 240 ışık yılı süren bir alana yayılmış durumda. 3 bin 800 ışık yılı uzaklığındaki parlayan nokta ise görebildiğimiz evrenin en parlak yıldızlarından biri olan Sirius. 

  Görsel: Rogelio Bernal Andreo (Deep Sky Colors)

• 8

  DENİZ KULAĞI BULUTSUSU - 14 ARALIK 2016

  Deniz Kulağı Bulutsusu'ndaki gaz ve toz bulutu içerisindeki yıldızlar büyük bir savaş veriyor. M8 adındaki bu bulutsunun şu an elimizde olan görüntüsü aslında 5 bin yıl öncesine ait. 

  Görsel: Data - ESO/INAF/R. Colombari/E. Recurt; Assembling & Processing: R. Colombari

• 9

  DÖRT KIZ DAĞI'NDAKİ METEOR YAĞMURU - 13 ARALIK 2016

  Çin'in batısındaki en yüksek tepelerin bulunduğu Siguniang Dağı'nda (Dört Kız Dağı) çekilen bu görüntü Geminid meteor yağmuru  güzelliğini yansıtıyor. 

  Görsel: Alvin Wu, NASA

• 10

  SATÜRN'ÜN KUZEY KUTBUNDAKİ TÜRBÜLANS - 12 ARALIK 2016

  Cassini uzay aracının Satürn'deki son turu başladı. Uzay aracı Satürn'ün etrafında son turunu atarken gezegene ait birçok bilinmeyene de ışık tutacak. Sol üstte gözüken dalgalanma ise Satürn'ün kuzey kutbunda meydana gelen türbülans. 

  Cassini'nin bir sonraki seferi 2017'nin Nisan ayında başlayacak. 

  Görsel: Cassini Imaging Team, SSI, JPL, ESA, NASA

• 11

  LL PEGASİ'DEKİ OLAĞANDIŞI SARMAL - 11 ARALIK 2016

  Sol taraftaki sarmalların tam olarak nasıl oluştuğu bilinmiyor. Genel kanı ikili bir yıldız sisteminin gezegensi buluta dahil olduğunda böyle bir sonucun ortaya çıktığı üzerinde birleşiyor. 

  Genişleme hızı incelendiğinde bu sarmallara yeni bir halkanın 800 yılda bir geleceği tahmin ediliyor. 

  Görsel: ESA, Hubble, R. Sahai (JPL), NASA

• 12

  LUNAR X - 10 ARALIK 2016

  Ay'ın üzerinde bulunana Blanchinus, La Caille ve Purbach kraterlerinin kesiştiği yerde X şeklini de küçük bir teleskopla bile görebilirsiniz. 

• 13

  Ancak bu şekli görebilmek için Ay'ın ilk evresine şahit olmanız gerekiyor. 

  Görseldeki Lunar X 6 Aralık tarihinde görüntülendi. Fotoğrafta ayrıca bir tane de Lunar V bulunuyor.

  Görsel: Alessandro Marchini (Astronomical Observatory, DSFTA - Univ. of Siena), Liceo "Alessandro Volta" Student Astronomers

• 14

  IC 4628: KARİDES BULUTSUSU - 9 ARALIK 2016

  IC 4628'in iki ayrı adı bulunuyor. Avusturalyalı astronom Colin Stanley Gum, bulutsuya Gum 56 adını vermiş olsa da gökbilimciler bulutsuyu genellikle Karides olarak adlandırıyor.

  Görsel: Data - ESO/INAF/R. Colombari/E. Recurt, Processing - R. Colombari

• 15

  YILDA YÜZLERCE YILDIZ ÜRETİYOR - 8 ARALIK 2016

  Normal galaksiler yılda sadece birkaç yıldız üretiyor. Ancak Starburst (yıldız yağmuru) galaksileri tarafından üretilen yıldız sayısı birkaç yüzü geçmekte. 

  Görseldeki MCG+07-33-027 galaksisi yeryüzünden yaklaşık 300 milyon ışık yılı ötede bulunuyor. 

  MCG+07-33-027'nin bir diğer özelliği ise normal galaksiler kümeler halinde bulunurken, o tek başına hiçbir kümeye bağlı olmadan varlığını sürdürüyor. 

  Sağ köşedeki parlak yıldız ise Samanyolu'nun öncü yıldızlarından biri. 

  Görsel: ESA/Hubble & NASA and N. Grogin (STScI)

• 16

  GALAKTİK DOKUNAÇLAR - 7 ARALIK 2016

  Eliptik NGC 4696 galaksisinin merkezinde gaz ve bulut filizleri bulunuyor. İplik şeklindeki yapılar yakın zamana kadar büyük bir karadeliğin olduğu sanılan galaksinin merkezinde kendini gösteriyor. 

  Bilim insanlarının tahminleri; merkezdeki karadeliğin dışarıya enerji pompaladığı ve bununda galaksinin çevresindeki gazı ısıtarak içerideki soğuk gaz ve toz bulutlarının bir araya gelmesini sağladığı yönünde. 

  NGC 4696, Centaurus Galaksi Kümesi'nin en büyük bileşeni olarak yeryüzünün 150 milyon ışık yılı ötesinde bulunuyor. Sadece yukarıdaki görselin çapı 45 bin ışık yılı.

  Dünya ile Güneş arasında ortalama uzaklığın 8 ışık dakikası olduğu düşünüldüğünde görselin alanının büyüklüğü ayrı bir önem kazanıyor.

  Görsel: NASA, ESA, Hubble, A. Fabian

• 17

  JÜPİTER'İN GÜNEY KUTBUNDAKİ IŞIK - 6 ARALIK 2016

  NASA'nın uzay aracı Juno, Jüpiter'in yakınlarından ilk geçtiğinde parlak ışık halkasının bulunduğu yukarıdaki kızılötesi resmi çekti. Kutup ışıkları (Aurora) güneşten gelen yüklü parçacıklarla gezegenin manyetik alanının etkileşime geçtiği alanlarda oluşan ışımalardır. 

  Juno'nun topladığı veriler bilim insanlarına Jüpiter'in manyetik alanı hakkında bilgi veriyor. 

  Görsel: NASA, JPL-Caltech, SwRI, ASI, INAF, JIRAM

• 18

  ŞİMŞEK BULUTU - 5 ARALIK 2016

  Şimşeklerin tam olarak nasıl oluştuğu bilinmiyor. Bilinen şeyler şimşeklerin bulutlardaki ani yük boşalmaları neticesinde meydana geldiği. Ancak bulutlardaki enerjinin nasıl boşaltığı birçok araştırmanın konusu olarak çözülmeyi bekliyor. Dünya üzerinde saniyede ortalama 44 şimşek çakması yaşanıyor. 

  Yukarıdaki görsel ABD'nin Colarado eyaletinde çekilmiş 60 farklı fotoğrafın birleştirilmesiyle oluşturuldu. 

  Görsel: NASA, Joe Randall

• 19

  ORION VE YILDIZLARIN RESMİ ADLARI 04 ARALIK 2016

  Orion Bulutsusu (Nebula) ve takımyıldızında bulunan yıldızlara resmi olarak isim verildi. Geçtiğimiz yıl Uluslararası Astronomi Birliği, 227 yıldız için kullanılan popüler isimleri onaylayarak resmileştirdi. Bu yıldızların içerisinde Sirius, Kutup Yıldızı ve Betelgeuse de bulunuyor. 

  Görsel: Rogelio Bernal Andreo

• 20

  ÜÇLÜ YILDIZ DOĞUYOR - 2 ARALIK 2016

  Perseus Moleküler Bulutu'ndan yaklaşık 750 ışıkyılı uzaklıkta bulunan bu tozlu doğum diskiyle kuşatılmış alanda üçlü bir yıldız sistemi oluşuyor.

  Şili'de Atakama Büyük Millimetre / Alt Emilimölçeri Dizisi (ALMA) ile milimetre dalga boylarında görüntülenen aşırı yakın çekim, sadece 61 AU (1 AU, Dünya-Güneş mesafesi) ile ayrılmış iki protosteri gösterirken, üçüncü bir kısmının da merkezdeki ilkel yıldıza uzaklığı 183 AU'dur. ALMA görüntüsü, disk içindeki çoklu ilkel yıldızların yol açtığı istikrarsızlığı ve parçalanmayı belirten açık bir spiral yapı ortaya koymaktadır. Gökbilimciler, L1448 IRS3B olarak kataloglanan sistemin 150.000 yaşından küçük olduğunu tahmin ediyor. Erken bir aşamada yakalanan yıldız oluşum senaryosu muhtemelen nadir değildir çünkü güneş benzeri yıldızların neredeyse yarısı en az bir arkadaşa sahiptir.

  Görsel: Bill Saxton, ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), NRAO/AUI/NSF

• 21

  PARLAYAN YILDIZ BULUTSUSU - 1 ARALIK 2016
  
  IC 405 olarak da bilinen Parlayan Yıldız Bulutsusu'nun dalgalanan toz ve gaz bulutları bin 500 ışık yılı uzaklıktaki Auriga (Arabacı) Takımyıldızı'na doğru uzanıyor. Sol üstte bulunan AE Aurigae uzayda hızlı bir şekilde süzülen büyük ve oldukça sıcak bir yıldızdır. Aurigae'nin bir milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan Orion Bulutsusu'nun yakınlarındaki yıldız sistemleri tarafından itildiği oldukça kabul gören bir yaklaşım.
  
  Görsel: Adam Block, Mt. Lemmon Skycenter, Arizona Üniversitesi

• 22

  GEMİ ENKAZININ ÜZERİNDEN SAMANYOLU - 30 KASIM 2016

  Naufragio Del Chubasco gemisi 2002 yılında Arjantin'de fırtına nedeniyle kıyıya vurdu. Geminin arkasında ise Samanyolu'nun büyük kemeri bulunuyor. Kemerde büyük ve küçük Macellan bulutları, Canopus ve Altair yıldızları, Mars ve Neptün gezegenleri son olarak Lagün, Karina ve Kömür Çuvalı bulutsuları bulunuyor. 

  Görsel: Sergio Montufar

• 23

  YILDIZ OLUŞUMUNUN KALBİ - 29 KASIM 2016

  Yıldızlar nerede oluşur? Çoğunlukla yıldızlar gazların ve kara tozların kaotik bir kargaşada sıkışmasıyla ortaya çıkar. 

  W5'in merkezine yakın Ruh Bulutsusu patlayarak iyonize edici ışığı ve enerjiyle yüklü rüzgarları emiyor. Dışarıya doğru hareket eden ışık ve gaz ise gazları ve tozu sıkıştırarak buharlaştırıyor ancak sütunlaşmış yapıları içeride bırakıyor. Bu dolaşıklıklığın içerisinde yıldızlar da oluşuyor. Yukarıdaki görselde zengin bir yıldız oluşum bölgesi olan ve  bir milyon ışık yılına yayılan W5'in iç bölgelerini ortaya çıkartıyor. 

  Ruh Bulutsusu (IC 1848) Cassiopeia takımyıldızından 6 bin 500 ışık yılı uzakta bulunuyor. Büyük bir ihtimale birkaç yüz milyon yıl içerisinde sadece bir küme yıldız kalacak ve daha sonra bu yıldızlar birbirinden uzaklaşmaya başlayacak. 

  Görsel:  Jose Jimenez Priego (Astromet) 

• 24

  SAMANYOLU'NUN MERKEZİNDE YENİ YILDIZ AİLESİ KEŞFEDİLDİ - 28 KASIM 2016
  
  İngiltere'deki Liverpool John Moores Üniversitesi Astrofizik Araştırma Enstitüsünden araştırmacılar, Samanyolu galaksisinin merkezinde yeni bir yıldız ailesinin varlığını keşfetti. 

  Çok uluslu gözlem projesi "Sloan Sky Digital Survey" kapsamında çalışan araştırmacılar, ABD'nin New Meksiko eyaletindeki Apache Point Gözlemevi'nde bulunan uzay teleskobundan elde ettikleri kızılötesi izleme verilerini değerlendirdi. Araştırmacılar, söz konusu verileri kullanarak daha önce galaksinin merkezinde bulunan toz bulutunun arkasında kaldığı için doğrudan gözlenemeyen bölgeyi inceledi ve varlığı daha önce bilinmeyen bir yıldız topluluğunu saptadı. 

  Keşfedilen yıldız topluluğunun Samanyolu'nun oluşumunun erken evrelerinde ortaya çıkan ve bir milyon yıldızdan oluşan küresel kümelerin içindeki yıldız gruplarına benzerlik gösterdiği ifade edildi. 
  

• 25

  GÜNEŞ SİSTEMİNİN EN YÜKSEK UÇURUMU: VERONA RUPES - 27 KASIM 2016

  Güneş sisteminde bilinen en yüksek uçurumdan atlayıp yaşama şansınız oldukça yüksek. Uranüs'ün Miranda uydusundaki Verona Rupes'in 20 kilometre derinliğine sahip olduğu tahmin ediliyor. Dünyadaki en yüksek uçurumsa Büyük Kanyon'da bulunuyor ve yükseliği sadece iki kilometre. 

  Miranda'da yer çekiminin düşük olması nedeniyle Verona Rupes'ten aşağı atlayan birinin yaklaşık 200 kilometre hızşa 12 dakikada yere ineceği düşünülüyor. Uygun bir paraşütle bu atlayıştan sağ kurtulmak oldukça mümkün. 

  Avusturyalı paraşütçü Felix Baumgartner 39 bin kilometre yükselikten yeryüzüne atlamış ve sadece dört dakika 19 saniyede yere zemine ulaşmıştı. Baumgartner ortalama saatlik 1166 kilometrelik hıza ulaşmıştı. 

  Verona Rupes'e ait bu kare Voyager 2'nin uzay görevi sırasında görüntülendi. 

  Verona'nın nasıl oluştuğu tam olarak bilinmiyor ancak büyük bir meteor çarpması ya da tektonik bir hareket sonucunda oluştuğu tahmin ediliyor.

  Görsel: Voyager 2, NASA

• 26

  DOĞUDAN BATIYA IŞIK VE GÖLGE - 26 KASIM 2016

  Bir Kasım sabahı, Kenya'nın Amboseli Ulusal Parkı'ndaki panoramik bir gökyüzü karesinde Güneş'ten hemen önce eski bir yeniay ve sabah yıldızı yükseliyor.

  Bir akasya ağacının ve doğunun ufuk çizgisi altında Güneş'in konumu bulmak bu durumda bile kolaydır.

  Şafak gökyüzündeki ışık ve gölgenin ince bir yakınlaşmasıyla solda işaretlenmiştir. Kremalı ışınlar olarak bilinen sıcak renk ışınları, ufuk yakınında görülen bulutların gölgeleri altına taşır. Kilimanjaro Dağı'nın profilinin üstünde Arcing, sağa doğru, ışık ışınları ve gölge batı ufukta birleşiyor.

  Görsel, TWAN (Babak Tafreshi)

• 27

  APOLLO 17 VIP BÖLGE KABARTMASI - 25 KASIM 2014

  Kırmızı / mavi canmları bırakıp ve Lunar'ın Taurus-Littrow vadisindeki bu stereo sahneyi kontrol edin!

  Renkli anaglif, ön planda Apollo 17'nin Ay serüveninin detaylı bir 3B görünümünü içeriyor - arkasında Ay Modülü ve uzaktaki ay tepeleri yer alıyor.

  Dünyanın Lunar'ın ön tarafında olan kamerayla ayı izleyeceği için bu bölge aynı zamanda VIP olarak da biliniyordu. 

  1972 yılının Aralık ayında, Apollo 17 astronotları Eugene Cernan ve Harrison Schmitt, meslektaşları Ronald Evans yukarıdayken, Ay'da yaklaşık 75 saat geçirdi.

  Ekip Lunar görevindeki diğer iniş noktalarından toplanılandan daha fazla olarak 110 kilogram kaya ve toprak numunesi ile geri döndü. Cernan ve Schmitt hala Ay'a yürüyen son insanlar. 

  Görsel, Gene Cernan, Apollo 17, Nasa, Erik van Meigaarden

• 28

  SPİRAL GALAKSİ NGC 3274 - 24 KASIM 2016
  
  Hubble uzay teleskobundaki Wide Field 3 kamerası kullananılarak bir cüce galaksi topluluğunu görüntülendi. Görüntüler, çok sayıda cüce galaksinin varlığını ortaya çıkardı.

• 29

  KOZMİK DENİZDEKİ BALONCUK - 23 KASIM 2016

  Görselin ortasındaki baloncuğun adı NGC 7635. Yıldızlar ve genişlemekte olan gazların arasında tek başına duruyor. 10 ışık yılı genişliğindeki Baloncuk Nebulası etrafındaki yıldızlararası gaz ve toz bulutları 11 bin ışık yılı uzaklıkta Cepheus ve Cassiopeia takım yıldızlarının arasında bulunuyor. 

  Görsel: Sébastien Gozé

• 30

  SPUTNIK PLANUM - 22 KASIM 2016

  Geçtiğimiz günlerde Plüton'da yeryüzünün altında donmuş bir okyanus olduğuna dair yeni kanıtlar ortaya çıkmıştı. Peki resimde Sputnik Planum'un (görseldeki beyaz alan) altında olduğu tahmin edilen okyanusun var olması mümkün mü?  Ya da Plüton'un üzerindeki bu geniş yayla nasıl oluştu? Bu ikisi birbiriyle ilişkili cevapları olan sorular. Sputnik Planum'un 100 kilometre altındaki donmuş okyanus nedeniyle oluştuğu tahmin ediliyor. Temmuz ayında kaydedilen bu görüntü Sputnik Planum'un altında ne olduğuna dair yeni fikirler oluşturdu. 

  Görsel: NASA, Johns Hopkins, U./PL,

• 31

  TAYLAND'DA NOVA - 21 KASIM 2016

  Sigittarius takımyıldızında meydana gelen nova sadece dürbünle görülebilecek kadar parlak bir seviyedeydi. Yıldızın patlaması geçen hafta neredeyse çıplak gözle görülebilecek seviyeye gelmişti. 

  Eğer siz de patlamayı görmek istiyorsanız Sigittarius takımyıldızının sol ufkunu görebileceğiniz bir yere gidip izleyebilirsiniz. 

  Sigittarius takımyıldızı aynı zamanda Yay takımyıldızı olarak da bilinen burç kuşağındadır. 

  Ancak hem novanın sönmeye başlaması hem de Dünya'nın Güneş'e yaklaşması nedeniyle acele etmekte fayda var. 

  Görsel: jeff Dai (TWAN)

• 32

  TOPAKLANMIŞ SARMAL GALAKSİ - 20.11.2016

  Topaklanmış spiraller içerinde ne kadar kütle barındırabilir? Hubble Teleskopuyla şekilmiş NGC 4414 galaksisinin görseli bu sorunun yanıtı için çok şey anlatıyor. Topaklanmış spiral galaksiler, sarmal kollarının belirgin olmaması anlamında spiral galaksilerden ayrılıyorlar ve NGC 4414 Dünya'ya en yakın topaklanmış sarmal galaksilerden biri. 

  Yıldızlar ve gaz NGC 4414'ün çeperinde görülebiliyor, galaksinin merkezinde dönüş hızı o kadar yüksek seviyelere çıkıyor ki, yıldızları ve gaz kütlesini bir arada tutmak için karanlık maddenin var olması gerekiyor. 

  NGC 4414'teki madde ve karanlık maddenin dağılımının kavranışı, bilim insanlarına tümdengelim yöntemiyle galaksinin ve diğer topaklanmış sarmal galaksilerin çapını ölmede yardımcı oluyor. 

  Ardından NGC4414'e olan mesafeyi hesaplayabilmek bilim insanlarının görülebilen bütün evreni ölçmelerinde yardımcı bir rol oynuyor.

  Görsel: NASA, ESA, W. Freedman ve ekibi, Hubble Mirası Ekibi, SDSS

• 33

  KUĞU'NUN İÇİNDEKİ TOZLU PELİKAN - 19 KASIM 2016

  Pelikan Bulutsusu neredeyse 2 bin ışık yılı uzaklıktaki Cygnus Takımyıldızı'nın (aynı zamanda Kuğu olarak da biliniyor) yanında süzülüyor. IC 5070 olarak da bilinen bu yıldızlararası bulutsu gereğine uygun bir şekilde Kuzey Amerika Bulutsusu'nın doğusunda kalıyor. Kuzey Amerika Bulutsusu (NGC 7000) da Cygnus içerisindeki emici bulutsulardan biri. Her iki bulutsu da karmaşık bir yıldız oluşum bölgesinin parçası. 

  Dünyadan bakıldığında sol üstte görünen karanlık toz Pelikan'ın gözlerini olarak değerlendirilior, iyonlaşmış gazlardan oluşan ortadaki parlak bölge ise kafatasını ve boynunu oluşturuyor. 

  Görsel: Steve Richards

• 34

  PHILADELHIA'DA SÜPER AY 18 KASIM 2016

  Yerel saatle sabah 6.21'de çekilen bu görüntü Süper Ay'ın yerini güneşe bırakmadan önceki anını gösteriyor. Bütün dolunaylar gibi Süper Ay da güneşin kırmızılığından nasibini alıyor. 

  Görsel: Jerry Rodriguss

• 35

  SOYUZ VS. SÜPER AY - 17 KASIM 2016

  Kazakistan'daki Baykonur Uzay Üssü'nde bulunan Soyuz roketi 14 Kasım gecesinde Süper Ay'la yan yana. Soyuz roketi bugün Uluslararası Uzay İstasyonu'na fırlatılacak. 

  Görsel: NASA

• 36

  NEBULALARIN RUHU VE KALBİ - 16 KASIM 2016

  Samanyolu Galaksisi'nin içerisinde bulunan iki nebulaya (bulutsu) Ruh (sol) ve Kalp (sağ) adı veriliyor. Dünyaya 6 bin ışık yılı uzaklıkta bulunan bu nebulalar birbirlerine çok yakın gözükseler de aralarında yaklaşık 300 ışık yılı mesafe var. 

  Görsel: David Lindemann Kaynak: Nasa

• 37

  KUZEY AMERİKA'YA GEÇ GELEN SOĞUK HAVA DALGASI - 15 KASIM 2016

  Türkiye gibi ekvatora görece daha yakın bir bölgede bile küresel ısınma nedeniyle değişen mevsim normallerini hissetmek mümkünken bu durum Kuzey bölgelerinde kendini daha çok belli ediyor. 

  Alaska ve Kanada'nın da dahil olduğu Kuzey Amerika'nın tepesi yılın bu dönemlerinde çok daha soğuk olurdu. Görseldeki kırmızı bölgeler sıcaklığın 15-20 ve daha üstü bir derecede olduğunu gösteriyor. 

  Görsel: climatereanalyzer.org Kaynak: NASA

• 38

  SÜPER AY VE UZAY İSTASYONU - 14 KASIM 2016

  Ayın önünde bulunan siyah noktalar Uluslararası Uzay İstasyonu'nun 2016'da yaşanan 3 Süper Ay'da çekilmiş fotoğraflarının tek kareye yerleştirilmiş hali.

• 39

  SÜPER AY VS. KÜÇÜK AY - 13 KASIM 2016

  Ay Dünya'ya yakınlaştığı zamanlar olduğu gibi daha uzakta bulunduğu anlar da var. Yaklaşık 4 yıl önce ay dünyaya oldukça uzak bir mesafede bulunuyordu. Ay'ın bu şekline Micro Moon(Küçük Ay) adı veriliyor.

• 40

  NGC 891 VS. ABELL 347 - 12 KASIM 2016

  Sağ en üstte bulunan NGC 891 Galaksisi, Samanyolu Galaksisi'ne benzerliğiyle öne çıkıyor. NGC 891 Samanyolu'nun daha basık ve ince hali gibi duruyor. 240 milyon ışık yılı uzaklıktaki ABELL 347 adındaki galaksi kümesine ait diğer yıldızlar NGC 891'in en fazla 8'de biri kadar.

  Görsel: Juan Lozano de Haro

• 41

  KRAL TAKIMYILDIZI'NDAKİ NGC 7822 - 11 KASIM 2016

  NGC 7822 bulutsusunun etrafında yer alan dünyaya yaklaşık üç bin ışık yılı uzaklıkta bulunan Kral Takımyıldızı'nın (Cepheus) üyeleri.

  Görsel: Steve Cannistra

• 42

  SAMANYOLU'NUN MERKEZİNDEKİ BÜYÜK YARIK - 10 KASIM 2016

  Büyük Yarık yada Karanlık Nehir tozları tozları Samanyolu Galaksisi'nin merkezine oldukça yakın bir yerde duruyorlar. Yarığın üstündeki yıldızları takip ettiğinizde aşağıya doğru Aquila, Serpens, Cauda ve Scutum takımyıldızlarını görebilirsiniz. 

  En dipte Sigattarius takım yıldızı bulunuyor. Yukarıya doğru yüzlerce ışık yılı uzaklıktaki yıldızların oluştuğu bölgeler var.

  Görsel: Rogelio Bernal Andreo.

• 43

  UÇLARDAKİ YILDIZLAR - 9 KASIM 2016

  Resimdeki Ayçiçeği Galaksisi sarmal galaksiler grubuna giriyor. Av Köpekleri takımyıldızının yakınlarında bulunuyor. Ayçiçeği Galaksisi (M63), Girdap Galaksisi (M51) ve diğer birkaç küçük galaksiyle yerçekimsel olarak etkileşim halinde. M63 Dünya'ya yaklaşık 35 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunuyor. Galaksinin merkezinden uzaklaştıkça görülen mavi noktalar genç parlak yıldızları gösteriyor.

  Görsel: NASA, ESA, Hubble

• 44

  ÖRÜMCEK BULUTLAR - 8 KASIM 2016

  Örümcek Bulutsusu'nun Evrensel Ağı

  Tarantula Bulutsusu (Tarantula Nebula), dünyaya yakın en büyük ve karmaşık yıldız oluşum bölgesidir. Samanyolu Galaksisi'nin yanındaki ufak Büyük Macellan Bulutu'nun bir parçasıdır. Bölge örümceğe benzer görüntüsü nedeniyle Tarantula Bulutsusu (Nebula) adını almıştır. 

  Bulutsunun ilgi çekici özelliği hidrojen ve oksijenin saçtığı renklerde kendini belli ediyor. Örümceğin uzak bölgedeki kolları parlak ve bilinen en büyük yıldızları barındıran NGC 2070 yıldız kümesini sarıyor (Görselin ortasındaki büyük mavi bölge). Büyük yıldızların "hızlı yaşa genç öl" özelliği nedeniyle Tarantula'nın yanında yakınlarda oluşan bir süpernovanın etkilerini görmek de şaşırtıcı değil. 

  Görsel: Joseph Drudis

• 45

  BULUTLARIN ARASINDAKİ ŞEHİR - 7 KASIM 2016

  Bir şehir nasıl tersyüz olabilir? ABD'deki Şikago şehrinin bu görüntüsü 2014 yılında Michigan Gölü'nün üzerinden geçen bir uçaktan çekilmiş. Güneş bulut kümesinin hem altında hem üstünde görülüyor. 

  Görsel: Mark Hersch