Ahkam kesmeye çalışanları dinlemezdim.

Bahar Karakaya
Avukat/Arda'nın annesi

Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...

Bazı dönemler o kadar silik ki hafızamda. O yüzden her anın tek tek ve doya doya tadını çıkarırdım. Doğumdan sonra evdeki kalabalığı, sürece alışıp, yorgunluğumu atana kadar uzak tutardım. Anneliğim ile ilgili ahkam kesmeye çalışanları dinlemezdim. Ola ki dinlemek zorunda kalırsam, söylenenleri kafama takmazdım.



Çalışan anne olduğum için süt pompası çok işime yaradı. Her zaman çok oyuncak aldım, eşim engel olmasa daha da çok alabilirdim. Hiçbir zaman oyuncağa ve kitaba verdiğim paraya üzülmedim ama yaşına uygun seçmeyi sonradan öğrendim. Eskilerin “çocuğun yediği helal, giydiği haram” mantığıyla kıyafet harcamalarına hep dikkat ettim. Bir de doğumdan önce aldığımız üç tekerlekli ve ağır bebek arabamız çok yanlış bir seçimdi. Tek pişmanlığım o oldu. Çünkü ona bir sürü para verip tam anlamıyla kullanamayınca, sonradan daha basit, pratik ve hatta ucuz olan başka bir ürünü almak zorunda kaldık.

''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim !

Bu lafı kendi içimden gelerek değil ama başkalarının yüzünden kendime çok söyledim. Pişmanım! Çünkü hiçbir anne çocuğu için bile bile yanlış ya da kötü bir şey yapmaz. Yapılanların mutlaka kendi şartlarında geçerli bir açıklaması vardır. Üç yılda öğrendiğim en önemli şey: kimsenin anneliğini sorgulama, kimsenin de senin anneliğini sorgulamasına izin verme. Sonuçta, benim çocuğum, benim kararım.Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.　

Ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan çocuğuna direnen anne-babalara “al işte ne istiyorsa, sen de kurtul biz de kurtulalım”derdim. Çocuklu evler hep dağınık olurdu, çok ayıplardım. Otobüste-uçakta ağlayan çocuğa tahammülüm yoktu. “Ben anne olunca…” diye başlayan çok büyük laflar ettim.

Evet, vakti geldi ve ben bunların hepsini tek tek yuttum! Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?

Bu hayatta bir çocuk için en doğru kararı verecek iki kişi var: anne ve babası. Eşim benden daha yoğun çalıştığı için küçük meseleleri bazen o duymadan çözmeye çalışırım (zaten bazı konuları annelerin daha kolay çözdüğünü düşünürüm) ama daha önemli kararları birlikte alırız. Birimizin göremediğini diğeri görebilir. O yüzden bugüne kadar kararsız kaldığım hiçbir konu olmadı.