Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...
Amniyosentez yaptırmazdım. 3-4 hafta endişe veren bekleme süresi hamileliğin en rahat günlerini zorlaştırdı. Sonunda elimize verilen sonuç ise kafamızda soru işaretleri yaratmaktan başka işe yaramadı. Gerçekten tıbbi açıdan risk yok ise yaptırılmasının gereksiz olduğunu sonradan farkedebildim.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Alt değiştirme masasını yalnızca ilk günlerde ve sadece olduğu için kullandık. Yatak üstünde değiştirmek hep daha güvenli ve pratik geldi. Park yatak en çok işime yarayan şey oldu; beşik, bebek yatağı vb. almayarak çok doğru karar vermişim diyorum. İlk geceden 2,5 yaşına kadar kullandık, heryere yanımızda götürdük. Sonrasında ise doğrudan büyük yatağa geçtik.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim !
Gece sütlerine tok tutsun diye bebe bisküvisi attıyordum. Evet yaptım, pişmanım. Doğrusunu öğrenene kadar sorgulamamıştım, üstelik bu öneriyi çocuk doktorumuzdan almıştım.
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
"Bu saatte bebeği sokağa çıkarmışlar.." "Saat kaç oldu, komşunun çocuğu hala koşturuyor, neden vakitlice yatırmıyorlar ki?" Oğlumun zor günlerinde, saat kaç olursa olsun kendimizi parklara sokaklara attığımızda, o eski laflarımı düşünüp gülüyorum.
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Şimdi 3 yaşına yaklaştık ve neredeyse 2,5 yıl sonra ilkokul maceramız başlayacak. Şimdiden kafamı kurcalıyor, özel okul mu, devlet okulu mu... Artıları eksileri derken, içinden çıkamıyorum.
https://www.facebook.com/AnneFareYakaladim
https://www.facebook.com/twittercolukcocuklu
Amniyosentez yaptırmazdım. 3-4 hafta endişe veren bekleme süresi hamileliğin en rahat günlerini zorlaştırdı. Sonunda elimize verilen sonuç ise kafamızda soru işaretleri yaratmaktan başka işe yaramadı. Gerçekten tıbbi açıdan risk yok ise yaptırılmasının gereksiz olduğunu sonradan farkedebildim.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Alt değiştirme masasını yalnızca ilk günlerde ve sadece olduğu için kullandık. Yatak üstünde değiştirmek hep daha güvenli ve pratik geldi. Park yatak en çok işime yarayan şey oldu; beşik, bebek yatağı vb. almayarak çok doğru karar vermişim diyorum. İlk geceden 2,5 yaşına kadar kullandık, heryere yanımızda götürdük. Sonrasında ise doğrudan büyük yatağa geçtik.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim !
Gece sütlerine tok tutsun diye bebe bisküvisi attıyordum. Evet yaptım, pişmanım. Doğrusunu öğrenene kadar sorgulamamıştım, üstelik bu öneriyi çocuk doktorumuzdan almıştım.
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
"Bu saatte bebeği sokağa çıkarmışlar.." "Saat kaç oldu, komşunun çocuğu hala koşturuyor, neden vakitlice yatırmıyorlar ki?" Oğlumun zor günlerinde, saat kaç olursa olsun kendimizi parklara sokaklara attığımızda, o eski laflarımı düşünüp gülüyorum.
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Şimdi 3 yaşına yaklaştık ve neredeyse 2,5 yıl sonra ilkokul maceramız başlayacak. Şimdiden kafamı kurcalıyor, özel okul mu, devlet okulu mu... Artıları eksileri derken, içinden çıkamıyorum.
https://www.facebook.com/AnneFareYakaladim
https://www.facebook.com/twittercolukcocuklu