Bazıları için korku dolu anları ifade eden bazıları için evden kaçıp geceleri rahatsız edilmeden uyuyabilecekleri bir yeri ifade eden, Amerika’nın en uzun süre hizmet vermiş olan ıslahevi 121 yıl sonra kapandı. Amerika’nın en uzun süre hizmet veren ve en karanlık ıslah yöntemlerinin yapıldığı Beloit Gençlik Islahevi ağustos ayında kapılarını kapattı.
1960’larda büyüyen Diane Roles’ın kötü bir ailesi vardı: şiddete başvuran bir baba ve korku dolu bir anne. Diane de yolu dayaktan kurtulmak için kaçmakta buldu. Koruyucu ailenin de evinden kaçan Diane sonunda kendini Kansas’taki Beloit okulunda buldu.
Beloit Gençlik Islahevi’nin etrafında hiç dikenli tel ya da tuğladan örülmüş duvar yoktu. Kırsal kesimde bulunan ıslahevi 19. Yüzyılın ortasında hizmet vermeye başlamıştı.
Fakat orada çalışanların bazılarının “değişik” fikirleri vardı. Bazı kızlara kusana ya da ishal olana kadar hintyağı yutturuluyordu, aşağılanıyordu ve saçları kesiliyordu. Islahevinin en kötü zamanlarında çoğu isteksiz bir şekilde kısırlaştırılıyordu.
1930’larda bir kız için açılan dosyada gençle ilgili “ıslah olmaz”, “Meksikalı adamlara ilişkisi var” ve “dansla kafayı bozmuş” gibi şeyler yazıyordu. Başka bir kızın dosyasında ise “babasına karşı ahlaksızca davranıyor” yazıyordu. Islahevinin bir özelliği de tacizi uygulayandan ziyade tacize uğrayanları hapsetmekti. İki kız da Beloit’te dört yıl geçirdi.
Kızların aldığı tedaviler çok çeşitliydi. Bazı yönetimler kızlara müzik aleti çalmayı öğretmişti bazıları ise disiplin üzerinde durmuştu. En kötü şöhretli yönetici Lula Coyner döneminde ise kızların yaşadığı zalimlik o kadar yüksek boyutlara ulaşmıştı ki, kızlar şerifin ofisine yürümüş ve bir soruşturma talep etmişti.
YÖNETİCİ NAZİLERE ÖZENMİŞTİ
1935 ve 1936’da Coyner, Nazilerin kullandığı genetik olarak insan ırkının ıslahı bilimine ilgi duymaya başlayınca ıslahevinde gizlice zorla kısırlaştırma planı yürüttü. Onun görev süresinde 62 kız Lansing’deki Kadınlar Cezaevi’ne gönderilerek Fallopia kanalı alınmıştı.
Coyner 1936’da yazdığı bir raporda durumu şöyle açıklamıştı; kızlar ciddi ailevi ya da fiziksel kusurları olduğu için kısırlaştırılmayı istemişti. Bunların arasında zührevi hastalıklar, delilik, epilepsi ve gayri meşru ilişkiler vardı. Coyner daha sonra savunmasını bir adım öteye götürerek bu hizmetin o okulda verilen gelmiş geçmiş en iyi hizmet olduğunu dile getirdi.
Diane geldiğinde ise bu zalim uygulamalar ortadan kalkmıştı. Beloit o dönemde zihinsel olarak sorun yaşayanları tedavi eden bir merkez olarak anılıyordu. Kızlar sonunda yaşadıkları tacizi açıkça anlatbiliyordu.
Şu anda 50 yaşında olan ve Fayetteville’de yaşayan Diane “Ben suçlu değildim, bir şey aramıyordum, bir şeyden kaçıyordum” diyor. Diane Beloit’i güvenli bir yer olarak hatırlayanlardan. “Beloit’te çalışanlar yüzünden bugün burdayım” diyen Diane şu an 32 yıllık evli ve radyoloji uzmanı olarak çalışıyor.
İYİ DAVRANANLAR İŞ BULABİLİYORDU
Diane daha çok softball oynadığını ve çalışanlarla yemek pişirdiğini hatırlıyor. Okulda bir kozmetik programı açılmıştı ve hemşire yardımcısı eğitimi almıştı. “İyi davranan” kızların kasabada iş bulmasına bile izin veriliyordu.
Hatta ilerleyen zamanlarda kızların Topeka tesisindeki erkeklerle karışmasına bile izin verilmişti. Bir kız ordaki çocuklardan birinden hamile kalana kadar.
2009 mali yılı sona erdiğinde, 1999’da 103 kızın olduğu ıslahevinde sadece 21 kız kalmıştı. Hükümet her kız için yılda 200 bin dolar harcıyordu ve küresel mali krizde ıslahevi bir lüks haline gelmişti. Bu yüzden de ağustosta açılmasından 121 yıl sonra ıslahevi kapandı.
- Etiketler :
- Haberler
