Funda Karagöz Yıldırım
Mimar
Ahh ahhh şimdiki aklım olsaydı....
Hamilelik döneminde bu kadar çok kitap okumaz, bu kadar çok araştırma yapmazdım. Herkes farklı, bir kitaba uyması beklenemez ki... Çok şey öğrendim ama çok da kafam karıştı. Aslında herşey içten geliyor, kendinizi rahat bırakın. Ha bir de şimdiki aklım olsaydı lohusalık depresyonunu ciddiye, çevredeki enerji emicileri ise hafife alırdım.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Biraz kolik durumumuz vardı ve sürekli kucakta bir oraya bir buraya ya da bir arabaya bir pusete yuvarlanıp duruyorduk. Son çare bir salıncak aldım, çok rahattı bizi. Defne'de 2 yaşına kadar da çok eğlenerek bindi. Arabada kullandığımız ana kucağımız biraz darmış, doğumdan sonra farkettik ki ana kucağının içi biraz geniş olanı makbulmüş. Çok kısa süre kullandık ve hala dolabın üzerinde durur.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim!
Şu anda 4 yaşında ve bazen gözlerimden ateş çıkarak sesimi yükseltiyorum. O zaman çok pişman oluyorum, ne kötü bir anneyim.
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Defne doğmadan önce, ofiste ya da arkadaşlar arasında çocuğu olanlarla bir aradayken konu döner dolaşır çocuklara gelirdi, sıkılırdım. Sanırım şimdi yine öyle ama ben farkında değilim. (Acaba etrafta sıkılanlar var mıdır?)
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Şimdilik yuvaya devam, ama okul vakti yaklaşıyor. Devlet okulu mu? Özel okul mu? Kararsızım...
Mimar
Ahh ahhh şimdiki aklım olsaydı....
Hamilelik döneminde bu kadar çok kitap okumaz, bu kadar çok araştırma yapmazdım. Herkes farklı, bir kitaba uyması beklenemez ki... Çok şey öğrendim ama çok da kafam karıştı. Aslında herşey içten geliyor, kendinizi rahat bırakın. Ha bir de şimdiki aklım olsaydı lohusalık depresyonunu ciddiye, çevredeki enerji emicileri ise hafife alırdım.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Biraz kolik durumumuz vardı ve sürekli kucakta bir oraya bir buraya ya da bir arabaya bir pusete yuvarlanıp duruyorduk. Son çare bir salıncak aldım, çok rahattı bizi. Defne'de 2 yaşına kadar da çok eğlenerek bindi. Arabada kullandığımız ana kucağımız biraz darmış, doğumdan sonra farkettik ki ana kucağının içi biraz geniş olanı makbulmüş. Çok kısa süre kullandık ve hala dolabın üzerinde durur.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim!
Şu anda 4 yaşında ve bazen gözlerimden ateş çıkarak sesimi yükseltiyorum. O zaman çok pişman oluyorum, ne kötü bir anneyim.
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Defne doğmadan önce, ofiste ya da arkadaşlar arasında çocuğu olanlarla bir aradayken konu döner dolaşır çocuklara gelirdi, sıkılırdım. Sanırım şimdi yine öyle ama ben farkında değilim. (Acaba etrafta sıkılanlar var mıdır?)
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Şimdilik yuvaya devam, ama okul vakti yaklaşıyor. Devlet okulu mu? Özel okul mu? Kararsızım...