Türk Onkoloji Grubu Derneği Destek Tedaviler Çalışma Grubu tarafından "Kemoterapi alan kanser hastalarının yakınlarının psikososyal durumlarının incelenmesi (turquoise çalışması)" başlıklı araştırma yapıldı.
Çok merkezli ulusal çalışmada, kemoterapi alan hastaların sürekli refakatçisi konumunda olan yakınlarından sadece birisi dahil edildi.
İstanbul, Ankara ve İzmir'i kapsayan ve 706 hasta yakının katıldığı araştırma, anket şeklinde yapıldı. Anket, kanserli hastanın yakınlarının demografik ve sosyoekonomik özelliklerinin yanı sıra kendisi, hastası ve kanser hastalığıyla ilgili gösterdikleri tutum ve davranış biçimlerini ölçen sorulardan oluştu. Ayrıca, yakını oldukları hastaların kanser tanısını bilip bilmediklerine göre sahip oldukları tutum ve davranış biçimleri de ölçüldü.
Araştırmayla, katılımcılarda depresyon görülme oranı yüzde 64 olarak saptandı ve bunların yüzde 91'inde hafif derecede depresyon tespit edildi.
Genç yaş, kadın cinsiyet, yüksek eğitim durumu, düşük ekonomik düzey, tedavi sürecinde yaşanan maddi kayıp, hasta tarafından tanısının bilinmiyor olması, metastatik hastalık ve düşük sağ kalım süresiyle depresyon varlığı arasında anlamlı ve pozitif korelasyon olduğu saptandı. Buna göre, tüm bireylerin yüzde 64'ünde kanser olma kaygısı ve yüzde 44'ünde diğer kişilere kızgınlık, öfke hislerinin bulunduğu belirlendi.
Araştırma sonucunda, kanser hastası ile iletişim kurulurken, hasta yakınlarının da içinde bulundukları psikososyal durumun, mutlaka göz önüne alınması gerektiği vurgulandı.
Çok merkezli ulusal çalışmada, kemoterapi alan hastaların sürekli refakatçisi konumunda olan yakınlarından sadece birisi dahil edildi.
İstanbul, Ankara ve İzmir'i kapsayan ve 706 hasta yakının katıldığı araştırma, anket şeklinde yapıldı. Anket, kanserli hastanın yakınlarının demografik ve sosyoekonomik özelliklerinin yanı sıra kendisi, hastası ve kanser hastalığıyla ilgili gösterdikleri tutum ve davranış biçimlerini ölçen sorulardan oluştu. Ayrıca, yakını oldukları hastaların kanser tanısını bilip bilmediklerine göre sahip oldukları tutum ve davranış biçimleri de ölçüldü.
Araştırmayla, katılımcılarda depresyon görülme oranı yüzde 64 olarak saptandı ve bunların yüzde 91'inde hafif derecede depresyon tespit edildi.
Genç yaş, kadın cinsiyet, yüksek eğitim durumu, düşük ekonomik düzey, tedavi sürecinde yaşanan maddi kayıp, hasta tarafından tanısının bilinmiyor olması, metastatik hastalık ve düşük sağ kalım süresiyle depresyon varlığı arasında anlamlı ve pozitif korelasyon olduğu saptandı. Buna göre, tüm bireylerin yüzde 64'ünde kanser olma kaygısı ve yüzde 44'ünde diğer kişilere kızgınlık, öfke hislerinin bulunduğu belirlendi.
Araştırma sonucunda, kanser hastası ile iletişim kurulurken, hasta yakınlarının da içinde bulundukları psikososyal durumun, mutlaka göz önüne alınması gerektiği vurgulandı.