Resmi Gazete'de yayımlanan karara göre, bir kadın, Silivri Kapalı Cezaevi'ndeki hükümlü babasını 2017'deki Ramazan Bayramı nedeniyle ziyarete gitti.
Açık görüşe giriş sırasında infaz koruma memurlarıyla tartışma yaşayan kadın, sıraya girmediği, kurumun düzeni ve güvenliğini bozduğu gerekçesiyle 9 ay süreyle ziyaretten men edildi.
Kadının, bu kararın kaldırılması için Silivri 2'nci İnfaz Hakimliğine yaptığı başvuru ise reddedildi. Kadının, ardından Silivri Ağır Ceza Mahkemesine yaptığı itiraz da kabul edilmedi.
Açık görüşe giriş sırasında rahatsızlandığını, istifra etmesi üzerine infaz koruma memurlarının kendisini azarladığını ve hırpaladığını öne süren kadın, Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulundu.
Kadının 9 ay süreyle ziyaretten men edilmesiyle "aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği"ne hükmeden Yüksek Mahkeme, başvurucuya 10 bin lira manevi tazminat ödenmesine karar verdi.
KARARDAN
Kadının infaz koruma memurlarıyla tartıştığı, ziyaret kurallarına uygun olmayan tutum ve davranışlarını sürdürmesi üzerine disiplin yaptırımının uygulandığı hatırlatılan kararda, ziyaret ve görüşlerde kurallara uymayan kişilerin 1 aydan 1 yıla kadar ziyaretten men edilmesine ilişkin ceza infaz kurumunun en üst amirine takdir yetkisi verildiği belirtildi.
Kararda, ceza infaz kurumuna tanınan takdir yetkisinin kullanımında ceza infaz kurumunun güvenliği, disiplinin sağlanmasındaki kamusal yarar ile başvurucunun aile hayatına saygı hakkından yararlanması arasında adil dengenin gözetilmesi gerektiği vurgulandı.
Ziyaretten men süresinin, mevzuatta belirlenen sınırlar arasında kalsa bile ceza infaz kurumunun güvenliği ve disiplinin sağlanmasına yetecek müddetin üzerinde tayin edilmesinin yapılan müdahaleyi ölçüsüz kılacağına işaret edilen kararda, kamu menfaati ile bireysel yarar arasındaki adil dengenin sağlanıp sağlanmadığının denetiminde ceza infaz kurumu ve derece mahkemelerinin gerekçelerine bakıldığına vurgu yapıldı.
İnfaz Kurumu Müdürlüğü kararında, tutuklu ve yakınları için büyük önem taşıyan görüşme hakkının üst sınıra yakın bir şekilde 9 ay süreyle sınırlandırılmasının niçin gerekli olduğu konusunda ilgili ve yeterli gerekçe ortaya konulmadığına dikkatin çekildiği Yüksek Mahkeme kararında, şunlar kaydedildi:
"Derece mahkemelerinin kararlarının da ikna edici gerekçeler içermekten uzak olduğu görülmüştür. Bu itibarla başvurucu hakkında uygulanan ziyaret hakkının kısıtlanması kararıyla ulaşılabilecek genel yarar ile temel hak ve özgürlüğü sınırlandırılan bireyin kaybı arasında adil bir dengenin sağlanmadığı ve başvurucunun aile hayatına yapılan müdahalenin orantısız olduğu sonucuna varılmıştır."