Ölüm, hapis veya boşanma gibi nedenlerle yaşanan baba kaybının, gelişme çağındaki çocukların DNA'sını etkilediği bildirildi.
Sonuçları "Pediatrics" dergisinde yayımlanan, Princeton ve Columbia üniversitelerinden bilim adamlarının yaptığı araştırma, baba kaybının, kromozomu nükleolitik parçalanmadan koruyan, hücrenin ve organizmaların yaşlanmasını tetikleyen telomerler üzerinde önemli bir etki yarattığını ortaya koydu.
ABD'nin büyük şehirlerinde 21'inci yüzyıl döneminde doğan yaklaşık 5 bin çocuk üzerinde yapılan araştırmada, fiziksel ve ruhsal sağlık, bilişsel işlev, sosyal-duygusal kabiliyetler, okul ve ev ortamı, aile yapısı ve maddi durumları hakkında bilgi toplandı, ayrıca çocukların telomer boyları incelendi.
Bilim adamları, 9 yaşına kadar babasını kaybetmiş olan çocukların telomerlerinin, diğerlerinden ortalama yüzde 14 daha kısa olduğunu gözledi. Babası ölen çocuklarda bu oranın yüzde 16'ya çıktığı, 5 yaşından önce babalarından ayrı düşen ya da babaları ölen erkek çocuklarında ise bu etkinin daha güçlü olduğu tespit edildi.
Araştırmada ayrıca hücrelerin serotonin taşıyıcı sistemindeki genetik varyasyonların bu etkiyi azaltabileceği belirlendi.
Hücrenin ve organizmaların yaşlanmasını tetikleyen yapı taşı telomerler, kromozomların en uç kısımlarında yer alıyor. Hücre her bölündüğünde telomerler kısalıyor, telomerler çok kısaldığında hücre çoğalması da duruyor.
Daha önce yapılan araştırmalar, kısalan telomerlerin, yetişkinlerde kardiyovasküler rahatsızlıklar ve kanser dahil olmak üzere birçok hastalıkla bağlantısı olduğunu ortaya koymuştu.
Sonuçları "Pediatrics" dergisinde yayımlanan, Princeton ve Columbia üniversitelerinden bilim adamlarının yaptığı araştırma, baba kaybının, kromozomu nükleolitik parçalanmadan koruyan, hücrenin ve organizmaların yaşlanmasını tetikleyen telomerler üzerinde önemli bir etki yarattığını ortaya koydu.
ABD'nin büyük şehirlerinde 21'inci yüzyıl döneminde doğan yaklaşık 5 bin çocuk üzerinde yapılan araştırmada, fiziksel ve ruhsal sağlık, bilişsel işlev, sosyal-duygusal kabiliyetler, okul ve ev ortamı, aile yapısı ve maddi durumları hakkında bilgi toplandı, ayrıca çocukların telomer boyları incelendi.
Bilim adamları, 9 yaşına kadar babasını kaybetmiş olan çocukların telomerlerinin, diğerlerinden ortalama yüzde 14 daha kısa olduğunu gözledi. Babası ölen çocuklarda bu oranın yüzde 16'ya çıktığı, 5 yaşından önce babalarından ayrı düşen ya da babaları ölen erkek çocuklarında ise bu etkinin daha güçlü olduğu tespit edildi.
Araştırmada ayrıca hücrelerin serotonin taşıyıcı sistemindeki genetik varyasyonların bu etkiyi azaltabileceği belirlendi.
Hücrenin ve organizmaların yaşlanmasını tetikleyen yapı taşı telomerler, kromozomların en uç kısımlarında yer alıyor. Hücre her bölündüğünde telomerler kısalıyor, telomerler çok kısaldığında hücre çoğalması da duruyor.
Daha önce yapılan araştırmalar, kısalan telomerlerin, yetişkinlerde kardiyovasküler rahatsızlıklar ve kanser dahil olmak üzere birçok hastalıkla bağlantısı olduğunu ortaya koymuştu.