Hikayeyi herkes biliyor. Dünya'ya 65 milyon yıl önce çarpan bir göktaşı yarattığı etkiyle volkanların harekete geçmesine neden olduktan sonra, atmosferi kül tabakası kaplarken yeryüzünde de lavlar kol gezmeye başladı. Bu şekilde dinozorların nesli tükendi.
Bir teori, Güneş'in önünün toz bulutlarıyla kesilmesi nedeniyle dondurucu soğukların ortaya çıktığını ve dinozorların sonunun donarak geldiğini öne sürüyor. Ancak Brüksel'de bulunan Doğa Bilimleri Enstitüsü paleontologlarından Pascal Godefroit liderliğindeki bir ekip, bazı dinozorların dondurucu soğuklarda da hayatta kalabildiğini öne sürüyor.
Takımın teorisi, büyük çarpışmadan birkaç milyon yıl önce bugün Rusya'nın kuzeydoğusunda bulunan Kakanaut Nehri olarak bilinen bölgede buldukları son fosillere dayanıyor. Kıtaların kaymaları da hesaplandığında, burada bulunan fosillerin Kuzey Kutup Dairesi içinde bulunan 70. paralelde yaşadığı görülüyor.
Bulguların yolunu kaybetmiş dinozorlara ait olmadıklarını belirten Godefroit, bu düşüncesini daha yüksek paralellerde bulunan dinozor yumurtası kabuklarına dayandırıyor.
Kuzey Kutup Dairesi'nin o dönemlerde çok daha ılıman bir iklime sahip olduğu biliniyor ancak, yine de bu durum orada yaz havası olduğunu göstermiyor. Godefroit'in ekibi, yaz döneminde 10 derece santigrat olan sıcaklığın kış dönemlerinde dondurucu seviyelere indiğini ifade ediyor.
Godefroit, dinozorların bir kısmının soğuk iklimlerde yaşamış olmasının donarak öldükleri konusundaki teorileri zayıflatabileceğini söylüyor ancak, atmosferi kaplayan toz bulutunun dünya üzerindeki fotosentezi engellemesinin besin zincirinin ilk basamağında, yani bitkilerde, hızlı bir yok oluşa neden olabileceğini söylüyor. Bu şekilde tüm dinozor yaşamının yok oluşunda toz bulutlarının ölümcül etkisi konusundaki fikirlerinin değişmediğini belirtiyor.
Bir teori, Güneş'in önünün toz bulutlarıyla kesilmesi nedeniyle dondurucu soğukların ortaya çıktığını ve dinozorların sonunun donarak geldiğini öne sürüyor. Ancak Brüksel'de bulunan Doğa Bilimleri Enstitüsü paleontologlarından Pascal Godefroit liderliğindeki bir ekip, bazı dinozorların dondurucu soğuklarda da hayatta kalabildiğini öne sürüyor.
Takımın teorisi, büyük çarpışmadan birkaç milyon yıl önce bugün Rusya'nın kuzeydoğusunda bulunan Kakanaut Nehri olarak bilinen bölgede buldukları son fosillere dayanıyor. Kıtaların kaymaları da hesaplandığında, burada bulunan fosillerin Kuzey Kutup Dairesi içinde bulunan 70. paralelde yaşadığı görülüyor.
Bulguların yolunu kaybetmiş dinozorlara ait olmadıklarını belirten Godefroit, bu düşüncesini daha yüksek paralellerde bulunan dinozor yumurtası kabuklarına dayandırıyor.
Kuzey Kutup Dairesi'nin o dönemlerde çok daha ılıman bir iklime sahip olduğu biliniyor ancak, yine de bu durum orada yaz havası olduğunu göstermiyor. Godefroit'in ekibi, yaz döneminde 10 derece santigrat olan sıcaklığın kış dönemlerinde dondurucu seviyelere indiğini ifade ediyor.
Godefroit, dinozorların bir kısmının soğuk iklimlerde yaşamış olmasının donarak öldükleri konusundaki teorileri zayıflatabileceğini söylüyor ancak, atmosferi kaplayan toz bulutunun dünya üzerindeki fotosentezi engellemesinin besin zincirinin ilk basamağında, yani bitkilerde, hızlı bir yok oluşa neden olabileceğini söylüyor. Bu şekilde tüm dinozor yaşamının yok oluşunda toz bulutlarının ölümcül etkisi konusundaki fikirlerinin değişmediğini belirtiyor.