Ayça Kayıhan Kamacıoğlu
Fotografçı
Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...
Normal doğumda daha ısrarcı olurdum. Tıbbi bir gerekçe olmamasına rağmen sezaryenin ikiz doğumlar için daha güvenli olduğuna bu kadar kolay inanmazdım.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Çok konforlu görünen ama sadece yer kaplayan ve çocuğu sofradan ayrı tutan mama sandalyelerinden almazdım. Daha pratik, çocuğu masaya yaklaştırıp ailece sofrada oturabileceğin modeller varmış meğer.
'kötü anne anı'': Ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim!
Kendi ihtiyaçlarım (düzen, temizlik, zaman, vb.) için çocuklarıma kızdığım anlar... Halbuki sakin olmayı başarıp asıl ihtiyaçlarının ne olduğunu anlamaya çalışsam...
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Restaurantlarda bağrış çağrış koşturan çocuklara sinir olurdum. Meğer çocukların saatlerce bir yerde oturması normal değilmiş. Hele ellerinde bilimum elektronik aletle gözlerini kırpmadan oturmaları hiç normal değilmiş...
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Zaten bütün hafta okula giden çocuklar evlerini özlüyor. Haftasonları dinlenmek istiyor. E peki bu çocukları sıkboğaz etmeden hobi edinmeleri için nasıl yönlendirmeli? İlgi alanlarını, yeteneklerini nasıl keşfetmeli?
Fotografçı
Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...
Normal doğumda daha ısrarcı olurdum. Tıbbi bir gerekçe olmamasına rağmen sezaryenin ikiz doğumlar için daha güvenli olduğuna bu kadar kolay inanmazdım.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
Çok konforlu görünen ama sadece yer kaplayan ve çocuğu sofradan ayrı tutan mama sandalyelerinden almazdım. Daha pratik, çocuğu masaya yaklaştırıp ailece sofrada oturabileceğin modeller varmış meğer.
'kötü anne anı'': Ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim!
Kendi ihtiyaçlarım (düzen, temizlik, zaman, vb.) için çocuklarıma kızdığım anlar... Halbuki sakin olmayı başarıp asıl ihtiyaçlarının ne olduğunu anlamaya çalışsam...
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Restaurantlarda bağrış çağrış koşturan çocuklara sinir olurdum. Meğer çocukların saatlerce bir yerde oturması normal değilmiş. Hele ellerinde bilimum elektronik aletle gözlerini kırpmadan oturmaları hiç normal değilmiş...
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
Zaten bütün hafta okula giden çocuklar evlerini özlüyor. Haftasonları dinlenmek istiyor. E peki bu çocukları sıkboğaz etmeden hobi edinmeleri için nasıl yönlendirmeli? İlgi alanlarını, yeteneklerini nasıl keşfetmeli?